Friedrich Thiersch

Genealogia ↑

Ojciec Benjamin (zm. 1832), rolnik, piekarz i sołtys; matka Henriette z domu Lange, córka pastora w Kirchscheidungen; rodzeństwo 2 siostry i 4 bracia, m.in. poeta Bernhard Thiersch (1793-1855); - ożenił się w grudniu 1816 r. w Norymberdze z Amalie z domu Löffler (1794-1878); jego synami byli chirurg Carl Thiersch (1822-1895), teolog Heinrich Wilhelm Josias Thiersch (1817-1885), malarz Ludwig Thiersch (1825-1909); wnuk architekt i malarz Friedrich von Thiersch (1852-1921).

Życiorys ↑

Friedrich Thiersch uczęszczał do szkoły łacińskiej w rodzinnej wsi i w Naumburgu. Wzorem dla niego w tym okresie był jego dziadek, pastor Lange. Po konfirmacji rozpoczął 5 czerwca 1798 r. naukę w szkole książęcej Landesschule Pforta w Schulpforte, gdzie w ostatniej klasie tzw. Prima jego nauczycielem był rektor Karl David Ilgen (1763-1834). Thiersch poznał tam Karla Immanuela Nitzscha (1787-1868) i Georga Ludolfa Dissena (1784-1837), z którymi utrzymywał kontakt przez całe życie. Po ukończeniu nauki w Schulpforte w 1804 r. rozpoczął w tym samym roku studia teologiczne na uniwersytecie w Lipsku, gdzie duży wpływ wywarł na niego filolog Gottfried Hermann (1772-1848). Słuchał też wykładów Friedricha Augusta Wolfa (1759-1824) w Halle i Christiana Gottloba Heyne (1729-1812) w Getyndze. Wiosną 1807 r. zdał w Dreźnie egzamin teologiczny.

Jesienią 1807 r. zaczął pracę w gimnazjum w Getyndze. 18 czerwca 1808 r. habilitował się i otrzymał posadę privatdozenta na uniwersytecie w Getyndze. W 1809 r. dzięki poparciu Friedricha Jacobsa (1764-1847) został nauczycielem w monachijskim gimnazjum Wilhelmsgymnasium i w 1811 r. profesorem w liceum. Musiał tutaj toczyć walkę z katolicką koalicją antyprotestancką, którą kierował Johann Christoph von Aretin (1772-1824). 28 lutego 1811 r. Thiersch został zaatakowany w ciemnościach przy drzwiach wejściowych do domu i dźgnięty nożem. Szczęśliwym trafem była to głęboka rana, która nie uszkodziła żadnych narządów. Sprawca napadu nie został odkryty, jednak nikt nie miał wątpliwości, do którego obozu należał. Aretin został obwiniony o współudział i mimo braku dowodów zdymisjonowano go. Thiersch po zamachu znalazł się w centrum zainteresowania, szczególnie ze strony dworu i rodziny królewskiej. Z biegiem lat był powoływany jako nauczyciel pięciu córek króla Bawarii Maksymiliana I Józefa Wittelsbacha (1756-1825).

Wkrótce założył połączony z Bawarską Akademią Nauk Instytut Filologiczny, wzorowany na instytucie getyńskim, którego zadaniem było kształcenie przyszłych nauczycieli. Na bazie tej placówki, która od 1826 r. związana została z uniwersytetem rozwinął prawie 50-cio letnią działalność, która przyniosła mu później zasłużony tytuł "Praeceptor Bavariae" (nauczyciel Bawarii). Od 1812 do 1829 r. wydawał czterotomowe dzieło »Acta philologorum Monacensium«. W 1814 r. przyjęto go do Bawarskiej Akademii Nauk. W tym samym roku otrzymał misję odzyskania wywiezionych z Bawarii dzieł sztuki do Paryża. W Paryżu spędził 5 miesięcy. W lecie 1815 r. odkrył podczas prowadzonych wykopalisk w Salzburgu rzymską willę (Villa Loig) z późnorzymską mozaiką przedstawiającą Tezeusza. Po przeniesieniu w 1826 r. uniwersytetu z Landshut do Monachium został profesorem zwyczajnym. Od 1831 do 1832 r. odbył podróż do Grecji.

Po wstąpieniu na tron Ludwika I Wittelsbacha w 1825 r. Thiersch otrzymał zadanie reformowania szkolnictwa wyższego. W jego planie nauczania z 1829 r. lekcje w gimnazjach zostały prawie zupełnie zredukowane do nauki języków klasycznych, co odpowiadało koncepcji króla.

W 1858 r. przeszedł na emeryturę i zmarł 25 lutego 1860 r. w Monachium. Jego imię nosi dzisiaj ulica Thierschstraße koło Wilhelmsgymnasium.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑