Adolf Holtzmann


Adolf Holtzmann (ur. 2 maja 1810 roku w Karlsruhe; zm. 3 lipca 1870 roku w Heidelbergu) - niemiecki germanista i indolog.(wyznanie ewangelickie)

Adolf Holtzmann 1887 Th. Mayerhofer
Adolf Holtzmann.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys


Adolf Holtzmann był synem profesora w liceum w Karlsruhe. Od 1828 roku studiował teologię w Halle i Berlinie. W 1831 roku zdał w Karlsruhe egzamin teologiczny i został wikariuszem w Kandern. Jednak jego zainteresowania językoznawcze wzięły górę i od 1832 roku studiował sanskryt w Monachium i pod kierownictwem Johanna Andreasa Schmellera pracował w bibliotece, po czym przez pewien czas słuchał wykładów Eugène'a Burnoufa w Paryżu. Od 1837 roku był przez kilka lat wychowawcą synów księcia badeńskiego, a w 1852 roku został profesorem języka niemieckiego i indyjskiego na uniwersytecie w Heidelbergu.

Jego naukowe dokonania dotyczą języków orientalnych (indyjskiego i staroperskiego) jak również języka niemieckiego i literatury. Brał udział w odczytaniu perskiego pisma klinowego o czym pisał w Beiträge zur Erklärung der persischen Keilinschriften (Karlsruhe 1845). Duże uznanie wzbudziło jego tłumaczenie eposów indyjskich Indischen Sagen (Karlsruhe 1845—47). Próba wykazania identyczności Celtów i Germanów w książce Kelten und Germanen spotkała się z wielkim sprzeciwem. Po jego śmierci Alfred Holder wydał jego Germanische Alterthümer mit Text, Übersetzung und Erklärung von Tacitus Germania (1873), wykłady o Deutsche Mythologie (1874) i Die ältere Edda, übersetzt und erklärt (1875).

Dzieła (wybór)


  • Ramajana, 1841.
  • Indischen Sagen, 1845-47
  • Beiträge zur Erklärung der persischen Keilinschriften, 1845.
  • Untersuchungen über das Nibelungenlied , 1854.
  • Kelten und Germanen, 1855.

Literatura


  • Wilhelm Scherer: „Holtzmann, Adolf”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 13, Duncker & Humblot, Leipzig 1881, s. 16–18.

Linki