Alfred Mombert

Alfred Mombert (ur. 6 lutego 1872 r. w Karlsruhe; zm. 8 kwietnia 1942 r. w Winterthur (Szwajcaria)) - niemiecki pisarz i liryk. (wyznania mojżeszowego)

Alfred Mombert
Alfred Mombert (1909).
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Eduard (1829-1901), kupiec, prowadził z bratem fabrykę koszul w Karlsruhe; matka Helene Gompertz (1842-1913); - kawaler.

Życiorys

Po zdanej maturze w 1890 r. w Karkruhe i odbytej rocznej służbie wojskowej Alfred Mombert studiował w latach 1891-96 prawo na uniwersytecie w Heidelbergu, Lipsku i Berlinie. W 1896 r. zdał egzamin państwowy i w 1897 r. doktoryzował się. Do drugiego egzaminu państwowego w 1899 r. był praktykantem w kancelarii prawniczej. Od 1899 r. działał jako adwokat w Heidelbergu. We wrześniu 1906 zrezygnował z dalszego wykonywania zawodu, aby całkowicie poświęcić się pracy poetyckiej, jak również studiowaniu geografii, etnologii, orientalistyki, filozofii i religioznawstwa.

W tym czasie sporo też podróżował. W latach 1809-11 żył w Berlinie i Monachium, potem ponownie w Heidelbergu.

Jego mistyczno-wizjonerskie pojmowanie świata i afirmacja życia plasuje go w tradycji Friedricha Hölderlina (1770-1843) i Fryderyka Nietzsche (1844-1900). Absolutna konsekwencja i spójność sprawiają, że jego poezja porównywalna jest z dziełami Stefana George (1868-1933) i Rainera Maria Rilke (1875-1926). Ezoteryka jego języka utrudniła szerszy odbiór jego wierszy, chociaż w kręgach literackich był bardzo sławny i wysoko ceniony przez Martina Bubera (1878-1965), Richarda Dehmela (1863-1920), Rudolfa Pannwitza (1881-1969) i Oskara Loerke (1884-1941). Początkiem 1928 r. Alfred Mombert został przyjęty do Pruskiej Akademii Sztuki w Berlinie (niem. Preußische Akademie der Künste). Jego wiersze zostały przetłumaczone między 1899 a 1934 r. na język polski, czeski, angielski i francuski. Muzykę do nich pisali m.in. Conrad Ansorge (1862-1930), Armin Knab (1881-1951) i Herwarth Walden (1878-1941). Inspirowały one malarzy Karla Hofera (1878-1955) i Emila Rudolfa Weißa (1875-1942).

Po dojściu w 1933 r. nazistów do władzy Alfred Mombert został wykluczony z Akademii, a w 1934 r. jego dzieła zostały zakazane. Mimo tego Mombert pozostał w Niemczech. W październiku 1940 r. w wyniku akcji deportacyjnej Wagner-Bürckel-Aktion trafił do obozu przejściowego w Gurs na południu Francji, gdzie przebywał do kwietnia 1941 roku. Jego przyjaciel Hans Reinhart (1880-1963) osiągnął ostatecznie, że ciężko chory Mombert w październiku 1941 r. otrzymał zgodę na opuszczenie obozu i zamieszkał w Szwajcarii, gdzie 8 kwietnia 1942 r. zmarł w Winterthur.

Dzieła (wybór)

  • Tag und Nacht. Gedichte. 1894.
  • Die Schöpfung. Gedichte. 1897
  • Der Sonne Geist. 1905.
  • Aeon vor Syrakus. Drama. 1911.
  • Der Held der Erde. Gedichte. 1919.
  • Atair. Gedichte. 1925.
  • Sfaira, der Alte. 2 części, 1936-1942.

Literatura

  • Elisabeth Höpker-Herberg: "Mombert, Alfred". W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 18, Duncker & Humblot, Berlin 1997, ISBN 3-428-00199-0, s. 22.