Amalie Schoppe

Genealogia ↑

Ojciec Johann Friedrich Wilhelm Weise (1769–98) z Stützerbach koło Ilmenau, lekarz w Kellinghusen; matka Angelica (Engel) Catharina (1766–1843, drugi raz wyszła za mąż w 1803 r. za kupca z Hamburga Johanna Nicolausa Burmestera, zm. 1826), córka Nicolausa Hammera, adwokata w Burg; – wyszła za mąż w Burg w 1814 r. za Friedricha Heinricha Schuppe (1787–1829, od 1817 r. Schoppe), dr prawa, adwokata w Hamburgu; miała 3 synów.

Życiorys ↑

Po śmierci ojca Amalia wychowywała się w domu wujka w Hamburgu, który nauczył ją francuskiego, ale też źle traktował. W 1803 r. wróciła do matki, której drugi mąż chciał ją wykształcić za ginekologa. W czasie wojen napoleońskich ojczym stracił majątek i w 1806 r. przyjęła posadę nauczycielki domowej w Hamburgu. Jej przyjaciółka Rosa Maria Varnhagen (1783–1840, po wyjściu za mąż Assing) poznała ją ze swoim bratem Karlem Augustem Varnhagenem von Ense, jak również z Adelbertem von Chamisso i Justinusem Kernerem, który jej wiersze opublikował w »Poetischer Almanach auf 1812« i »Deutscher Dichterwald« (1813).

W czasie toczących się walk francusko-rosyjskich Amalia Schoppe uciekła do Fehmarn. W 1814 r. miał miejsce jej ślub, ale już w 1821 r. odeszła od męża. Gdy nie powiódł się plan założenia razem z Fanny Tarnow (1779–1862) placówki wychowawczej, rozwinęła olbrzymią działalność pisarską. Pisała do ponad 40 pism (np.»Morgenblatt für gebildete Stände«; »Dresdner Abendzeitung«; »Zeitung für die elegante Welt«; „Gesellschafter“, Berlin). Od 1824 r. zaczęła pisać powieści, których ukazało się w sumie 130 tytułów. Oprócz książek dla kobiet pisała także pouczające książki dla dzieci i młodzieży. Książka »Briefsteller für Damen« (1834) wydana została jeszcze na początku XX wieku. Amalia Schoppe tłumaczyła także francuską (Alfred de Vigny, 1797–1863), angielską (Walter Scott, 1771–1832; Maria Edgeworth, 1767–1849) i hiszpańską (Francisco de Quevedo, 1580–1645) beletrystykę. Ponadto wydawała czasopismo »Pariser Modeblätter« (1827-45), czasopismo dla młodzieży »Iduna« (1831-39). Jako redaktorka zwróciła w 1832 r. uwagę na Friedricha Hebbela, sprowadziła go do Hamburga, wspierała finansowo, dzięki zbiórce pieniędzy umożliwiła mu studia oraz przyczyniła się do wystawienia jego sztuki »Judith« (1840). Powstała w maju 1840 r. waśń między nimi została załagodzona dopiero w 1848 roku.

W kwietniu 1842 r. przesiedliła się z matką do Jeny, gdzie zaprzyjaźniła się ze szwagierką Friedricha Schillera, Caroline von Wolzogen (1763–1847) i słuchała wykładów z zakresu nauk przyrodniczych na tamtejszym uniwersytecie. W 1845 r. wróciła do Hamburga i angażowała się w zakładanie wyższej szkoły dla płci żeńskiej »Hochschule für das weibliche Geschlecht«. W sierpniu 1851 r. podążyła za synem do Stanów Zjednoczonych Ameryki, do 1854 r. przesyłała artykuły z Nowego Jorku do »Morgenblatt«, a potem zamieszkała w Schenectady, gdzie zmarła 25 września 1858 roku.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑