Anton von Werner

Anton von Werner (ur. 9 maja 1843 r. we Frankfurcie nad Odrą; zm. 4 stycznia 1915 r. w Berlinie) był niemieckim malarzem. Pozostawił po sobie namalowane w fotograficzny sposób sceny z wydarzeń swojego okresu. W historii niemieckiej sztuki z powodu odrzucenia sztuki nowoczesnej uważany jest za głównego przedstawiciela wilhelminizmu.

Anton von Werner (autoportret), 1885
Anton von Werner (autoportret), 1885.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Anton von Werner pochodził ze starej ewangelickiej brandenburski rodziny oficerskiej. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (1860-1861) i w Karlsruhe (1861). W Karlsruhe zaprzyjaźnił się z poetą Josephem Victorem Scheffelem i stał się ilustratorem wielu jego dzieł m.in. Der Trompeter von Säkkingen (1879), Gaudeamus! (1868), Bergpsalmen (1870), Juniperus (1871). Przez trzy lata studiował we Francji i Włoszech. Dzięki protekcji księżnej Badenii wziął udział jako obserwator w końcowym etapie wojny niemiecko-francuskiej (1870-1871). Wrażenia z tego okresu wpłynęły znacząco na jego przyszłą sztukę. Dzięki znajomości z Fryderykiem III został doradcą cesarskim w kwestiach sztuki. Począwszy od jego pobytu podczas rokowań w Wersalu wyrósł na najbardziej wziętego i wpływowego artystę Cesarstwa Niemieckiego. Będąc tego świadomy w 1871 r. udał się do Berlina. 22 sierpnia tegoż roku poślubił Malvine Schroedter (1847-1901), córkę swojego nauczyciela Adolpha Schroedtera (1805-1875).

W 1874 r. został członkiem Pruskiej Akademii Sztuki (Preußische Akademie der Künste), a w 1875 r. dyrektorem Uniwersytetu Sztuki w Berlinie (Hochschule für die bildenden Künste) i urząd ten piastował przez 40 lat, aż do śmierci. Na początku urzędowania przeprowadził konieczne reformy w trzyletnim programie nauczania. On sam prowadził zajęcia z kompozycji i rysunku na podstawie natury. Już w pierwszym roku jego administrowania podwoiła się liczba studentów. Anton von Werner pełnił także liczne funkcje jako administrator i organizator. Był m.in. przez 20 lat przewodniczącym Związku Artystów Berlińskich (Vereins Berliner Künstler).

W tym czasie wzmocniły się także jego więzy z dworem cesarskim o czym świadczy fakt, że księżniczka Victoria była chrzestną jego pierwszego syna. Werner natomiast widział w księżniczce zdolną malarkę, której udzielał także lekcji.

Jako berliński malarz dworski tworzył przeważnie na zlecenie publiczne obrazy związane z wydarzeniami historycznymi i osobistościami z życia politycznego. Artystyczna zawartość tych prac jest kontrowersyjna, ale budzą dzisiaj nadal zainteresowanie dzięki jakości wykonania i starannej dokładności dokumentacyjnej. W ostatnich latach życia był ostro krytykowany jako reprezentant skostniałej i przestarzałej koncepcji sztuki.

Obrazy (wybór)

 

Proklamacja Cesarstwa Niemieckiego (wersja trzecia; 1885)

 

Proklamacja Cesarstwa Niemieckiego (wersja trzecia; 1885).
Źródło: Wikimedia Commons

Książę koronny Fryderyk Wilhelm nad zwłokami francuskiego generała Abla Douaya

 

Książę koronny Fryderyk Wilhelm nad zwłokami francuskiego generała Abla Douaya (1888).
Źródło: Wikimedia Commons

W kwaterze pod Paryżem

 

W kwaterze pod Paryżem.
Źródło: Wikimedia Commons

Odsłonięcie pomnika Richarda Wagnera w Tiergarten (1908)

 

Odsłonięcie pomnika Richarda Wagnera w Tiergarten (1908).
Źródło: Wikimedia Commons

Marcin Luter w Wormacji (1877)

 

Marcin Luter w Wormacji (1877).
Źródło: Wikimedia Commons

Anton von Werner-Mężczyzna z gazetą

 

Mężczyzna z gazetą (1893).
Źródło: Wikimedia Commons

 

  • 1860: ilustracje do Trompeter von Säckingen.
  • 1866: Konradin von Staufen und Friedrich von Baden, das Todesurteil hörend. Staatliche Kunsthalle Karlsruhe. 2,86 × 2,37 m.
  • 1870: Luther vor dem Reichstag in Worms und Die nationale Erhebung von 1813. aula Kieler Gelehrtenschule (kilonia). 3,5 × 7 m
  • 1871: Kampf und Sieg. Velarium z okazji wmarszu zwycięskich wojsk do Berlina. 5,6 × 6,6 m.
  • 1871: Die Proklamierung des Deutschen Kaiserreiches (18. Januar 1871). 78 × 158 cm.
  • 1872: ilustracje do Der Cyd Herdera.
  • 1873: ilustracje do Die Räuber (Zbójców) Schillera
  • 1882: Die Proklamation des Deutschen Kaiserreiches (18. Januar 1871). Zeughaus Berlin. 5,0 × 6,0 m. Zaginął podczas wojny.
  • 1877: 1877 Die Proklamation des Deutschen Kaiserreiches (18. Januar 1871). 4,34 × 7,32 m. Zniszczony podczas wojny.
  • 1893: Die Eröffnung des Reichstags im Weißen Saal des Berliner Schlosses durch Wilhelm II. (25. Juni 1888). Deutsches Historisches Museum, Brlin. 3,87 × 6,42 m.
  • 1894: In the Troops' Quarters outside Paris. Stara Galeria Narodowa w Berlinie.
  • 1908: Die Enthüllung des Richard-Wagner-Denkmals (1. Oktober 1903). Berlinische Galerie. 2,30 × 2,80 m.

Literatura

  • Dominik Bartmann: Anton von Werner. Zur Kunst und Kunstpolitik im Deutschen Kaiserreich. Deutscher Verlag für Kunstwissenschaft, Berlin 1985, ISBN 3-87157-108-3.

Linki