Friedrich Ast

Georg Anton Friedrich Ast (ur. 29 grudnia 1778 w Gocie; zm. 31 października 1841 w Monachium) - niemiecki filolog klasyczny i filozof. Ast jest znany jako historyk filozofii i badacz Platona. (wyznanie luterańskie)

Sophokles Trauerspiele, przekład Friedrich Ast
Sophokles Trauerspiele (Tragedie Sofoklesa), przekład Friedricha Asta.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec : Johann Friedrich Ast (zm. 1814), sługa marszałka dworu von Frankenberg;
  • Matka : Christiana Dorothea Charlotta (1747–1812), córka perukarza Johanna Gottfrieda Hückmanna (zm. 1789) w Gocie i Dorothei Wilhelminy Leonhardi (zm. 1758).

Życiorys i twórczość

Po nauce w gimnazjum w Gocie, gdzie był uczniem Friedricha Schlichtegrolla (1765–1822) i Friedricha Jacobsa (1764–1847) studiował od 1798 roku na uniwersytecie w Jenie filologię, teologię, estetykę i filozofię. Tutaj słuchał m.in. Friedricha Schlegela (1772–1829), Friedricha Wilhelma Josepha von Schellinga (1775–1854) i Johanna Gottlieba Fichtego (1762–1814). W 1802 roku promował się na doktora filozofii rozprawą De primis artis Pulchri lineamentis i jako docent prowadził wykłady o estetyce i historii filozofii w Jenie. W 1805 roku powołano go na profesora filologii na uniwersytet w Landshut, który w 1826 przeniesiono do Monachium, dokąd podążył też Friedrich Ast. W 1825 roku został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk. W Landshut Ast przyłączył się do kręgu romantyków skupionego wokół Johanna Michaela Sailera (1751–1832) i Friedricha Carla von Savigny (1779–1861).

Friedrich Ast wydawał przez trzy lata czasopismo „Zeitschrift für Wissenschaft und Kunst“, gdzie ukazały się m.in. pierwszy raz wiersze Josepha von Eichendorffa (1788–1857). Jako filolog należał do wielkiego ruchu nowego humanizmu, a jako filozof do klasycyzmu. Jego tragedia Krezus (Krösus) została odrzucona przez Johanna Wolfganga von Goethego (1749–1832), Christopha Friedricha Nicolai (1733–1811) i Augusta Friedricha von Kotzebue (1761–1819). Jako badacz Platona przetłumaczył wszystkie jego pisma i wydał je w latach 1819—27 w dziewięciu tomach. Ponadto stworzył używany jeszcze do dzisiaj trzytomowy Lexicon Platonicum (1834-39).

Dzieła (wybór)

  • Podręcznik estetyki (Handbuch der Aesthetik), 1805.
  • Zarys estetyki (Grundriß der Aesthetik). 1807
  • Zarys historii filozofii (Grundriß einer Geschichte der Philosophie). Thomann, Landshut 1807.
  • Podstawy gramatyki. hermeneutyki i krytyki (Grundlinien der Grammatik, Hermeneutik und Kritik). Thomann, Landshut 1808.
  • Zarys filologii (Grundriß der Philologie). Krüll, Landshut 1808.
  • Życie i pisma Platona (Platon's Leben und Schriften. Ein Versuch, im Leben wie in den Schriften des Platon das Wahre und Aechte vom Erdichteten und Untergeschobenen zu scheiden, und die Zeitfolge ächten Gespräche zu bestimmen). Weidmann, Leipzig 1816.
  • Główne momenty historii filozofii (Hauptmomente der Geschichte der Philosophie). Weber, München 1829.
  • Lexicon Platonicum sive vocum Platonicarum index. 3 tomy. Weidmann, Leipzig 1835–1839.

Literatura

  • Halm, Karl Ritter von, "Ast, Friedrich" w: Allgemeine Deutsche Biographie 1 (1875), s. 626-627 [Online-Version]; URL: https://www.deutsche-biographie.de/pnd118650742.html#adbcontent.
  • Hanslmeier, Josef, "Ast, Friedrich" w: Neue Deutsche Biographie 1 (1953), s. 420 f. [Online-Version]; URL: https://www.deutsche-biographie.de/pnd118650742.html#ndbcontent.