Barthélemy Menn

Genealogia ↑

• Ojciec: Louis John, cukiernik w Scuol i od 1814 w Genewie;
• Matka: Charlotte Madeleine z domu Bodmer z Coinsins;
• Ożenił się: w 1865 z Louise Fanchette Gauthier.

Życiorys ↑

Barthélemy Menn pierwsze lekcje rysunku otrzymał w wieku 12 lat. W wieku 16 lat rozpoczął naukę w atelier Jean-Léonarda Lugardona (1801–1884), u malarza malującego sceny historyczne inspirowane pobudkami patriotycznymi i religijnymi. W 1833 r. udał się do Paryża, gdzie został uczniem Jean-Auguste-Dominique'a Ingres'a (1780–1867), który wkrótce został dyrektorem Académie de France à Rome. W tej sytuacji Barthélemy Menn wrócił do Genewy, po czym 1835 r. wyjechał do Włoch, aby kontynuować naukę u swego mistrza. Po przybyciu do Rzymu kopiował obrazy Raffaello Santiego (1483–1520), malował w plenerze, udał się na wieś i prowadził studia na południu Włoch m.in. w Neapolu i na Capri.

Od 1938 r. ponownie przebywał w Paryżu, gdzie związał się z pejzażystami ze szkoły z Barbizon (l'école de Barbizon), a w szczególności z Charles'em-François Daubigny (1817–1878) i, po 1840 r., z Camille'm Corot'em (1796–1875). Odwiedzał także salon pisarki George Sand (1804–1876), gdzie spotkał kompozytora i pianistę Fryderyka Chopina (1810–1849) oraz malarza Eugène'a Delacroix (1798–1863). W 1843 r. wrócił do Genewy, ale pomimo listu polecającego od Ingres'a nie został nominowany na kierownika klasy rysunku w tamtejszej Szkole Rysunku. Bardzo go to dotknęło i skończyło się na tym, że zniszczył części swoich prac.

W 1845 r. próbował malować pejzaże alpejskie, ale jego prace, zwłaszcza Wetterhorn, zostały źle przyjęte na ekspozycji miejskiej. Odtąd akceptował uczniów w swoim atelier. Po podróży do południowej Francji i Valais został w 1850 r. profesorem i dyrektorem w Szkole Rysunku w Genewie, gdzie uczył przez 42 lata. Do jego uczniów należeli Ferdinanda Hodlera (1853–1918) i Édouard Vallet (1876–1929). W 1851 r. pracował razem z Corot nad dekoracjami w zamku Gruyères. Po nieudanych wystawach prac malarzy francuskich Corot'a, Daubigny'ego, Delacroix, Courbet'a, które zorganizował w Genewie w 1857, 1859 i 1861 r., postanowił nie eksponować swoich obrazów. Ostatecznie w latach 1880-1890 spalił większość swoich prac, poświęcając się przede wszystkim nauczaniu. Jednak nie przestał malować sadów i pustych dróg w Coinsins oraz melancholijnych krajobrazów znad rzek Isère i Ain.

Literatura ↑

Linki ↑