Carl Joseph Begas

Carl Joseph Begas autoportret
Autoportret, 1826.
Źródło: Wikimedia Commons

Carl Joseph Begas także Karl Begas (ur. 30 września 1794 w Heinsbergu; zm. 24 listopada 1854 w Berlinie) – niemiecki malarz uważany za twórce „berlińskiej szkoły malarstwa”. Potrafił dostosować się do zmieniających nurtów w malarstwie. (wyznanie ewangelickie)

Genealogia

Begas w otoczeniu rodziny
Begas w otoczeniu rodziny, ok. 1821.
Źródło: Wikimedia Commons
  • Ojciec : Franz Anton Peter Begas (1764–1842), adwokat w Heinsbergu, od 1802 prezydent Sądu Krajowego w Kolonii.
  • Matka : Susanna Henriette Hoffstadt.
  • Ożenił się : w Berlinie 1.3.1825 z Friederike Wilhelmine z domu Bock.
  • Dzieci : 6 synów, m.in. malarze Oskar Begas (1828–1883), Reinhold Begas (1831–1911), Adalbert Franz Eugen Begas (1836–88), Karl Begas der Jüngere (1845–1916) oraz 2 córki Veronika (1834–1844) i Susanne (1839–1848).

Życiorys

Carl Joseph Begas ukończył liceum w Bonn i od 1803 brał tam lekcje u malarza Clemensa Augusta Josefa Philipparta (ok. 1751-1825). W 1813 w Paryżu był przez 18 miesięcy uczniem Antoine-Jeana Grosa (1771–1835). Dzięki stypendium od króla Prus Fryderyka Wilhelma III (1770–1840) mógł kontynuować naukę w Paryżu przez kolejne 3 lata. Początkowo Carl Joseph Begas był zwolennikiem klasycyzmu francuskiego i tworzył przeważnie obrazy o tematyce religijnej. W 1817/18 wrócił do Berlina, gdzie otrzymał kolejne zlecenia od króla. W 1821 ponownie mieszkał w Paryżu. Wracając z Paryża widział w Stuttgarcie kolekcję Sulpiza Melchiora Dominikusa Boisserée (1783–1854), pod której wrażeniem zmienił się jego styl malowania.

Carl joseph Begas Kazanie na górze
Kazanie na górze, ok. 1820.
Źródło: Wikimedia Commons

W 1822 Carl Joseph Begas został członkiem Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych. Trzyletnie stypendium (1822–24) rządu pruskiego umożliwiło mu pobyt w Rzymie, gdzie przyłączył się do grupy nazareńczyków skupiającej się wokół Johanna Friedricha Overbecka (1789–1869). W Rzymie mieszkał z Bertelem Thorvaldsenem (1770–1844). Tutaj malował portrety i obrazy o tematyce religijnej. W 1824 wrócił do Berlina i w 1826 mianowany został profesorem Akademii, gdzie uczył do 1854 roku.

Begas Świety Jerzy w walce ze smokiem
Świety Jerzy w walce ze smokiem, ok. 1828.
Źródło: Wikimedia Commons

Wystawa w 1827 romantyków düsseldorfskich spowodowała kolejną zmianę jego stylu malowania. Carl Joseph Begas poniechał surowość stylu nazareńczyków i zaczął malować swobodniej. W latach 40-tych XIX w. zaczął co raz bardziej hołdować realizmowi i malarstwu rodzajowemu, jak również tworzył patetyczne dzieła religijne. Oprócz tego wykonywał na zlecenie króla portrety osób odznaczonych orderem Pour le Mérite für Wissenschaften und Künste – za zasługi w dziedzinie nauki i sztuki), m.in. portrety Christiana Daniela Raucha (1777–1857), Gottfrieda Schadowa (1764–1850), Jacoba Grimma (1785–1863) i Alexandra von Humboldta (1769–1859) . W 1854 udał się jeszcze raz do Rzymu.

Jego uczniem był Carl Steffeck (1818–1890).

Literatura

  • Robert Dohme: Begas, Karl w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 2, Duncker & Humblot, Leipzig 1875, s. 269.
  • Eberhard Ruhmer: Begas, Karl Joseph der Ältere w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 1, Duncker & Humblot, Berlin 1953, ISBN 3-428-00182-6, s. 744. (online).

Linki

Autor: Roman Penkała