Ludwig Berger


Carl Ludwig Heinrich Berger (ur. 18 kwietnia 1777 w Berlinie; zm. 16 lutego 1839 tamże) – niemiecki kompozytor, pianista i pedagog. Skomponował m.in. około 160 pieśni, koncerty fortepianowe, siedem sonat. (wyznanie luterańskie)

PhilippOttoRungeLudwigBerger1802
Ludwig Berger. Autor - Philipp Otto Runge, 1802.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


Ojciec Georg Christoph, inspektor budowlany w Uckermarku; matka Marie Elisabeth Teuchert; – ożenił się w 1807 w Kurlandii ze śpiewaczką Wilhelmine Karges (zm. w 1808 podczas połogu) z Frankfurtu nad Odrą; bezdzietny.

Życiorys


Ludwig Berger spędził dzieciństwo w Templinie, a następnie we Frankfurcie nad Odrą, gdzie uczęszczał do gimnazjum i od 1795 r. studiował na tamtejszym uniwersytecie. Następnie udał się w 1799 r. do Berlina, aby kontynuować rozpoczętą już wcześniej naukę muzyki u kontrabasisty i późniejszego królewskiego kapelmistrza Josepha Augustina Gürrlicha (1761–1817). W 1801 r. udał się do Drezna, aby kontynuować studia u Johanna Gottlieba Naumanna (1741–1801), który niestety zmarł już w październiku i Berger wrócił do Berlina. Po powrocie do Berlina zaczął zarabiać jako nauczyciel gry na fortepianie.
Decydujące znaczenie dla jego dalszej kariery miało spotkanie w 1805 r. z Muzio Clementi (1752–1832), z którym pojechał do Sankt Petersburga. W Petersburgu pozostał do 1812 r., skąd przez Sztokholm wyruszył do Londynu, gdzie od 1810 mieszkał Clementi. W 1814 r. wrócił do Berlina, którego już nigdy nie opuścił.
W Berlinie Ludwig Berger działał przede wszystkim jako nauczyciel gry na fortepianie. Do grona jego uczniów zaliczali się: Otto Nicolai (1810–1849), Felix Mendelssohn-Bartholdy (1809–1847), Adolf Henselt (1814–1889) i Wilhelm Taubert (1811–1891). Oprócz tego razem z Bernhardem Kleinem (1793–1832), Ludwigiem Rellstabem (1799–1860) i Gustavem Reichardtem (1797–1884) poświęcał swój czas w powstałym młodym chórze męskim Jüngere Liedertafel zu Berlin, który był odpowiednikiem chóru męskiego założonego przez Carla Friedricha Zeltera (1758–1832). W 1817 r. musiał zrezygnować z koncertowania z powodu nerwobólów ramienia.
Jako kompozytor pieśni Berger stoi na czele trzeciej berlińskiej szkoły pieśni. Opublikowany w 1819 r. cykl 10 pieśni Bergera Gesänge aus einem gesellschaftlichen Liederspiele ´Die schöne Müllerin´ op.11, z których 5 bazowało na tekstach Wilhelma Müllera (1794–1827), poprzedzał skomponowany w 1823 r. przez Franza Schuberta (1797–1828) cykl Piękna Młynarka (Die schöne Müllerin), op. 25, D 795.

Literatura


  • Robert Schumann: L. Berger’s gesammelte Werke (1842), w Gesammelte Schriften über Musik und Musiker, Band IV, . 109–114, Leipzig: Wigand 1854.
  • Ludwig Rellstab: Ludwig Berger, ein Denkmal, Berlin: Trautwein 1846. (online)
  • Arrey von Dommer: „Berger, Ludwig” w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 2, Duncker & Humblot, Leipzig 1875, s. 380 (online).
  • Willi Kahl: „Berger, Carl Ludwig Heinrich” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Band 2, Duncker & Humblot, Berlin 1955, ISBN 3-428-00183-4, s. 83 (online).
  • Dieter Siebenkäs: Ludwig Berger – sein Leben und seine Werke. Berlin 1963.

Linki