Bernhard Romberg

Bernhard Heinrich Romberg (ur. 11 lub 12 listopada 1767 roku w Dinklage; zm. 13 sierpnia 1841 roku w Hamburgu) - niemiecki wiolonczelista i kompozytor. (wyznania katolickiego)

Genealogia

Ojciec Bernhard Anton (1742-1814), fagocista i wiolonczelista, członek książęco-biskupej orkiestry dworskiej w Münster; matka Maria Elisabeth Nietfeld (1738–1825); - ożenił się w Hamburgu w 1800 roku z Anną Cathariną Ramcke (zm. 1854); miał 4 synów i 2 córki.

Życiorys

Bernhard Romberg uczył się gry na wiolonczeli u swojego ojca i przypuszczalnie u Johanna Konrada Schlicka. Debiutował w 1774 roku w Münster ze swoim kuzynem Andreasem Rombergiem (1767-1821). W Bonn razem z Ludwigiem van Beethovenem był uczniem Christiana Gottloba Neefe, gdzie uczył się gry na fortepianie i komponowania. Obaj grali w orkiestrze elektorskiej - Romberg na wiolonczeli, a Beethoven na altówce. Od 1790 roku uczył się w Bonn u Josepha Reicha (1752-1795). W 1799 roku wyruszył w trasę koncertową, podczas której spotkał w Hiszpanii Luigi Boccheriniego. W latach 1801-1803 uczył w Partżu w konserwatorium. Od 1805 roku grał jako solista w królewskiej orkiestrze dworskiej w Berlinie. W 1806 roku uczył się u niego Friedrich Dotzauer. W tym samym roku po inwazji francuskiej Romberg opuścił Berlin i podróżował m.in. po Rosji i Szwecji.

W latach 1816-1819 był drugim kapelmistrzem w Berlinie. W 1820 roku otworzył w Hamburgu fabrykę fortepianów, w której spędzał miesiące letnie, podczas gdy zimę spędzał w trasach koncertowych. Od 1838 roku pracował nad ukończeniem swojego dzieła życia, szkołą na wiolonczelę Méthode de violoncelle, która w 1840 roku została wydana w Paryżu, Londynie i Berlinie.

Bernhard Romberg uchodzi za jednego z najwybitniejszych wiolonczelistów swojej epoki. Jako muzyk wpłynął w XIX wieku na rozwój gry na wiolonczeli i jako jeden z pierwszych solistów grał na koncertach zawsze z pamięci. Zastosował smyczek François'a Xaviera Tourte (1747-1835), który rozpowszechnił w Niemczech i w wschodniej Europie. Jego "Szkoła na wiolonczelę" stanowi podsumowanie jego techniki chwytu gryfu i smyczka. Komponował opery, symfonie i muzykę kameralną.

Literatura

  • Marion Brück: Romberg, Bernhard Heinrich. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, ISBN 3-428-11203-2, s. 19.
  • Bernhard Romberg: Versuch einer kritischen Würdigung oder "Warum Beethoven uns kein Cellokonzert hinterlassen hat" (online).

Linki

Autor: Roman Penkała