Christian August Brandis

Christian August Brandis (ur. 13 lutego 1790 r. w Hildesheim (Dolna Saksonia); zm. 21 lipca 1867 r. w Bonn) - niemiecki filozof i sekretarz poselstwa pruskiego w Rzymie. (wyznania luterańskiego)

Christian August Brandis. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Joachim Dietrich Bradis (1762-1846), lekarz osobisty króla duńskiego; matka Lucie Christiane Juliane Link (1765-1790), siostra botanika Heinricha Friedricha Linka (1767-1851); przybrane matki od 1790 r. Henriette Sophie Vortmann (1769-1817) i od 1818 r. Jane Marcoe (1791-1865); żona brak danych; dzieci 3 synów m.in. syn Johannes (1830-1873), archeolog i językoznawca.

Życiorys ↑

Christian August Brandis uczył się w gimnazjach w Holzminden i Kolonii. Od 1806 r. studiował w Kilonii najpierw teologię, a później filologię i filozofię. 12 stycznia 1812 r. uzyskał tytuł magistra i doktora na uniwersytecie w Kopenhadze, po czym habilitował się i zaczął prowadzić tam wykłady jako privatdozent. W 1814 r. wziął urlop i udał się do Getyngi, gdzie spędził rok w towarzystwie m.in. Christiana Karla Josiasa von Bunsena (1791-1860) i Karla Lachmanna (1793-1851). Za radą Bartholda Georga Niebuhra (1776-1831) ponownie habilitował się 3 stycznia 1816 r. w Berlinie i 18 czerwca 1816 r. jako sekretarz pruskiego poselstwa wyjechał do Rzymu. Od końca 1817 r. zaczął razem z Immanuelem Bekkerem (1785-1871) zbierać materiał w bibliotece watykańskiej do wydania pism Arystotelesa. W tym celu odbył też podróże do bibliotek we Włoszech (1818/19) Paryżu (od września 1819), Oksfordzie i Londynie (maj 1820).

30 czerwca 1818 r. na własną prośbę odszedł ze służby dyplomatycznej. 23 lipca tegoż roku został profesorem nadzwyczajnym filozofii na uniwersytecie w Berlinie. 7 kwietnia 1821 r. przeniósł się jako profesor nadzwyczajny do Bonn, a już 26 lipca tegoż roku został tam profesorem zwyczajnym filozofii antycznej. W Bonn pracował, aż do śmierci. Za zgodą uniwersytetu otrzymał urlop i w latach 1837-1839 został osobistym doradcą w randze radcy gabinetu króla greckiego Ottona I Wittelsbacha (1815-1867) oraz pomagał także przy założeniu Uniwersytetu Ateńskiego. W tym czasie jako wychowawcę swoich dzieci Brandis zaangażował Ernsta Curtiusa (1814-1896).

Brandis został 2 kwietnia 1832 r. członkiem korespondencyjnym, a 21 maja 1862 r. zagranicznym Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie oraz w 1832 r. zagranicznym członkiem Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium.

Owocem pobytu w Grecji była trzytomowa publikacja »Mittheilungen über Griechenland« (1842). Głównym dziełem jego życia jest »Handbuch der Geschichte der Griechisch-Römischen Philosophie« (Podręcznik historii grecko-rzymskiej filozofii), którego pierwszy tom ukazał się w 1835 a ostatni w 1864 roku. Na jego poglądy filozoficzne wpływ wywarli Friedrich Heinrich Jacobi (1743-1819), Friedrich Schleiermacher (1768-1834) i Friedrich Wilhelm Joseph von Schelling (1775-1854).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑