Harry Bresslau

Harry Bresslau także Harry Breßlau (ur. 22 marca 1848 Dannenberg/Elbe; zm. 27 października 1926 w Heidelbergu) – niemiecki historyk zaliczany do najwybitniejszych mediewistów w epoce wilhelmińskiej Cesarstwa Niemieckiego. (wyznanie mojżeszowe)

Małżonkowie Carry i Harry Bresslau
Małżonkowie Carry i Harry Bresslau.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec: Abraham Heinrich (1825–86), bankier i właściciel cegielni w Ülzen; po utracie majątku w czasie wojny w 1866 emigrował do USA, gdzie pracował jako redaktor w New Yorker Staats–Zeitung;
  • Matka: Marianne, córka hanowerskiego bankiera nadwornego Leviego Heinemanna;
  • Żona: od 1874 Caroline Isay (wyznanie mojżeszowe) z Trewiru;
  • Dzieci: 2 synów Ernst (1877–1935, kupiec) i Hermann (nauczyciel w Hamburgu) oraz córka Helene (poślubiła w Strasburgu w 1912 Alberta Schweitzera).

Życiorys i twórczość

Harry Bresslau studiował od 1866 roku prawoznawstwo na uniwersytetach w Getyndze i Berlinie, ale wkrótce poświęcił się historii. W 1869 roku doktoryzował się u Georga Waitza w Getyndze. Zawsze jako najważniejszych swoich nauczycieli wymieniał Johanna Gustava Droysena i Leopolda von Ranke.

W latach 1870–77 Harry Bresslau był nauczycielem w żydowskiej szkole Philanthropin we Frankfurcie nad Menem i przez krótki czas w Andreasrealgymnasium w Berlinie. W 1870 roku Leopold von Ranke powierzył mu dokończenie rocznika Heinrich II, w 1872 habilitował się w Berlinie, gdzie został Privatdozentem, a w 1877 roku profesorem historii. W 1890 roku został powołany na uniwersytet do Strasburga, gdzie pracował do 1912 roku. Podróże naukowe zaprowadziły go do Włoch i krajów Europy wschodniej.

Od 1877 roku Harry Bresslau pracował w oddziale Scriptores edycji tekstów źródłowych Monumenta Germaniae Historica. W 1888 roku został członkiem centralnej dyrekcji i oprócz redagowania Neues Archiv der Gesellschaft für Ältere Deutsche Geschichtskunde objął stanowisko kierownika działu Diplomata, w którym publikowane były pod jego kierownictwem dokumenty cesarzy od Henryka II do Henryka III. W 1912 roku powierzono mu dodatkowo kierowanie działem Scriptores. Poza tym Harry Bresslau napisał w 1919 roku z okazji setnego jubileuszu powstania Monumenta Germaniae Historica jej historię. W 1918 roku został wypędzony ze Strasburga i ostatnie lata życia spędził w Hamburgu i Heidelbergu.

Harry Bresslau jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli źródłowych badań średniowiecznych dokumentów, założonych przez Theodora von Sickela i Juliusa von Fickera.

Dzieła (wybór)

  • Die Kanzlei Kaiser Konrads II.: mit neu bearbeiteten Regesten und drei ungedruckten Urkunden. Berlin 1869.
  • Zur Judenfrage: Sendschreiben an Herrn Prof. Dr. Heinrich von Treitschke. 2 wydania z posłowiem. Ferdinand Dümmlers Verlagsbuchh., Harrwitz & Gossmann, Berlin 1880.
  • Handbuch der Urkundenlehre für Deutschland und Italien. 2 tomy, Veit, de Gruyter, Berlin 1912.
  • Das tausendjährige Jubiläum der deutschen Selbständigkeit: Rede, gehalten in d. Wissenschaftlichen Gesellschaft zu Straßburg am 1. Juli 1911. Straßburg 1912.
  • Die Werke Wipos, (jako wydawca) Hahnsche Buchhandlung, Hannover 1915.
  • Aus der ersten Zeit der grossen abendländischen Schismas. Berlin 1919.
  • Geschichte der Monumenta Germaniae historica. Hahnsche Buchhandlung, Hannover 1921.

Literatura

Autor: Roman Penkała