Hermann Burger
Hermann Burger (ur. 10 lipca 1942 w Menziken; zm. 28 lutego 1989 w Brunegg) – szwajcarski germanista, publicysta i pisarz.
Genealogia
- Ojciec: Hermann, inspektor ubezpieczeniowy;
- Matka: Gertud z domu Pfendsack, nauczycielka;
- Żona: od 1967 Anne Marie Carrel, prawniczka;
- Dzieci: Hermann (ur. 1975) i Matthias (ur. 1976).
Życiorys
Hermann Burger ukończył szkołę kantonalną w Aarau, w Zurychu studiował przez cztery semestry architekturę na Politechnice Federalnej oraz germanistykę i historię sztuki na tamtejszym uniwersytecie. W 1973 roku doktoryzował się dysertacją o Paulu Celanie, następnie w 1975 habilitował się i pracował jako Privatdozent literatury niemieckiej na Politechnice Federalnej. Był redaktorem w gazecie „Aargauer Tagblatt” i pisał artykuły do różnych czasopism literackich. Od 1987 roku był członkiem Niemieckiej Akademii Języka i Poezji (Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung).
Sukces odniosły jego powieści Schilten (1976), Die künstliche Mutter (1982), Der Schuss auf die Kanzel (1988) i Brenner (1989) oraz opowiadania Diabelli (1979) i Blankenburg (1986). Burger fascynuje wirtuozerią języka. Tematyką jego pism związana jest z chorobą, śmiercią i samobójstwem. Ten ostatni temat osiągnął apogeum w Tractatus logico-suicidalis (1988). Hermann Burger otrzymał liczne nagrody literackie m.in. w 1983 Hölderlin-Preis i 1985 Ingeborg-Bachmann-Preis.
Hermann Burger zmarł 28 lutego 1989 w Brunegg w wyniku przedawkowania leków.
Dzieła (wybór)
- Rauchsignale (Sygnały dymne), 1967.
- Bork, 1970.
- Paul Celan; auf der Suche nach der verlorenen Sprache (Paul Celan; w poszukiwaniu utraconego języka), 1974.
- Schilten, 1976.
- Diabelli, 1979.
- Kirchberger Idyllen, 1980.
- Die künstliche Mutter, 1982.
- Ein Mann aus Wörtern, 1983.
- Blankenburg, 1986.
- Die allmähliche Verfertigung der Idee beim Schreiben, 1986.
- Als Autor auf der Stör, 1987.
- Der Schuß auf die Kanzel, 1988.
- Tractatus logico-suicidalis, 1988.
- Die Wasserfallfinsternis von Badgastein und andere Erzählungen, 1989.