Carl Robert

Carl (także Karl) Georg Ludwig Theodor Herwig Joseph Robert (ur. 8 marca 1850 w Marburgu; zm. 17 stycznia 1922 w Halle an der Saale) – niemiecki archeolog i filolog klasyczny, profesor na uniwersytetach w Berlinie (1877–1890) i Halle (1890–1922). (wyznanie ewangelickie)

Genealogia ↑

  • Ojciec : Ferdinand (1814–78), profesor nadzwyczajny chirurgii w Marburgu, od 1853 lekarz w Koblencji, od 1863 w Wiesbaden, syn profesora prawa Georga Friedricha Carla (1765–1833)
  • Matka : Cathérine (zm. 1866), pochodziła z hugenotów, córka profesora położnictwa w Würzburgu Joseph Servatius d'Outrepont
  • Ożenił się : z Clarą Neumeister (zm. 1899)
  • Dzieci : syn Wolfgang (ur. 1881), dr prawa; 2 córki Helene (ur. 1879) i Anna (ur. 1882)

Życiorys ↑

Carl Robert uczył się w latach 1863–68 w gimnazjum w Wiesbaden, od 1868 studiował filologię klasyczną i archeologię na uniwersytecie w Bonn. Studia przerwał na czas wojny francusko-niemieckiej w 1870–71, w której uczestniczył. Po wojnie kontynuował studia w Berlinie, gdzie w 1873 doktoryzował się pracą pt. De Apollodori bibliotheca. Dzięki stypendium Niemieckiego Instytutu Archeologicznego przebywał w 1873/74 i 1874/75 w Grecji i Włoszech. Po habilitacji w 1876 (Eratosthenis catasterismorum reliquiae) w Berlinie zaczął tam pracować jako Privatdozent. W 1877 został profesorem nadzwyczajnym a w 1880 profesorem zwyczajnym. W 1890 powołany został na uniwersytet do Halle, gdzie kierował Katedrą Archeologii i Filologii Klasycznej. W roku akademickim 1906/07 był rektorem uniwersytetu, a w 1920 przeszedł na emeryturę.

Dla Roberta obie dyscypliny naukowe (archeologia i filologia klasyczna) stanowiły jedność, o czym świadczą jego wczesne prace Bild und Lied, Archäologische Beiträge zur Geschichte der griech. Heldensage (Obraz i pieśń, przyczynek archeologiczny do historii greckich sag bohaterskich, 1881) i Archäologische Märchen (Bajki archeologiczne, 1886). Jako wybitny znawca mitów greckich opracował na nowo Griechische Mythologie (Mitologia grecka, 1854) Ludwiga Prellera (1809–61). Udzielał się w ramach badań prowadzonych przez „Corpus der römischen Sarkophagreliefs” w interpretacji rzymskich inskrypcji na sarkofagach. Od 1882 do 1921 wydawał czasopismo Hermes, początkowo razem z Georgiem Kaibelem (1849–1901), po jego śmierci do 1913 z Friedrichem Leo (1851–1914), a później z Georgiem Wissowa (1859–1931).

Jako archeolog koncentrował się na interpretacji zachowanych greckich zabytków uwzględniając odpowiednie świadectwa literackie. Kwestie stylu znajdowały się na drugim planie.

Dzieła (wybór) ↑

  • Thanatos, Berlin : Reimer, 1879.
  • Bild und Lied : archäologische Beiträge zur Geschichte der griechischen Heldensage, Berlin : Weidmann, 1881.
  • Archäologische Märchen : aus alter und neuer Zeit, Berlin : Weidmann, 1886.
  • Beschreibung der Gemälde des Polygnotos von Thasos in der Lesche zu Delphi, Berlin : Bernstein, 1888.
  • Homerische Becher, Berlin : Reimer, 1890.
  • Der Pasiphae-Sarkophag, Halle : Niemeyer, 1890.
  • Die Marathonschlacht in der Poikile und weiteres über Polygnot, Halle : Niemeyer, 1895.
  • Studien zur Ilias, Berlin : Weidmann, 1901.
  • Pausanias als Schriftsteller : Studien und Beobachtungen ; mit 2 Plänen u. 7 Planskizzen, Berlin : Weidmann, 1909.
  • Oidipus : Geschichte eines poetischen Stoffs im griechischen Altertum, Berlin : Weidmann, 1915.
  • Archaeologische Hermeneutik : Anleitung zur Deutung klassischer Bildwerke, Berlin : Weidmann, 1919.

Literatura ↑

  • Manfred Oppermann: Robert, Carl w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, s. 678 f. (online).

Linki ↑

Autor: Roman Penkała