Christian Ludovici

Christian Ludovici (ur. 6 stycznia 1663 r. w Kamiennej Górze na Dolnym Śląsku; zm. 15 stycznia 1732 r. w Lipsku) był niemieckim filologiem klasycznym, teologiem luterańskim i orientalistą.

Genealogia ↑

Ojciec Georg Ludewig Ludovici, piekarz; matka Rosina Pohl; - ożenił się 16 sierpnia 1700 r. z Christine Sophie Ittig (zm. 1731); szwagier Thomas Ittig (1643-1710); miał 10 dzieci z czego tylko 4 osiągnęło wiek dojrzały.

Życiorys ↑

Christian Ludovici uczęszczał do szkoły rzymskokatolickiej w rodzinnym mieście i od szesnastego roku życia do gimnazjum Elisabet-Gymnasium we Wrocławiu. Po jego ukończeniu studiował na uniwersytecie w Lipsku filozofię, historię, geografię, a zwłaszcza języki orientalne u Augusta Pfeiffera (1640-1698). W 1687 r. został magistrem filozofii a w 1688 r. habilitował się. Po habilitacji podjął pracę w zamożnej lipskiej rodzinie i w tym czasie studiował także teologię m.in. u Johanna Benedicta Carpzova (1639-1699) i Johannesa Oleariusa (1639-1713).

W 1693 r. został asesorem na wydziale filozoficznym, cztery lata później konrektorem w Thomasschule, w 1698 r. kolegiatem w Collegium Beatae Mariae Virginis (tzw. Frauenkollegium), w 1699 r. profesorem nadzwyczajnym języków orientalnych i Talmudu oraz w 1700 r. profesorem zwyczajnym logiki wg Arystotelesa.

Oprócz tych działań i funkcji kontynuował swoje studia teologiczne. W 1701 r. został licencjatem teologii, w 1724 r. doktorem teologii po obronie pracy De Spiritu Mosis in LXX. Seniores posito, pro Doctoratu i w tym samym roku zrezygnował ze względów zdrowotnych z dalszej pracy w Thomasschule. Nigdy nie został profesorem teologii, chociaż piastował inne urzędy jak np. seniora »polskiej nacji«, seniora Frauenkollegium, dziekana fakultetu filozoficznego (7 razy) i rektora uniwersytetu (2 razy).

Christian Ludovici został sparaliżowany w wyniku wylewu i zmarł 15 stycznia 1732 r., w wieku 69 lat.

Znaczenie ↑

Wśród jego pism, które ukazały się drukiem znajduje się 13 dysertacji i 25 programów. Właściwych książek wydał tylko kilka. Są one napisane w języku łacińskim, dotyczą przeważnie Talmudu i Koranu, a jedna jest podręcznikiem logiki. W latach 1711-1714 wydał pisma swojego szwagra, Thomasa Ittiga.

Dzieła (wybór) ↑

  • Diss. de officiodelinquentium intuitu poenarum. 1687.
  • Diss. R. Levi Ben Gerson commentarium Rabbinicum in Hiobum. 1700, 1705.
  • Compendium Logicum lectionibus publicis confecratum, aliorumque maxime recentiorum placitis illustratum. 1694.
  • Isagoge in accentuationem utramque prosaicam et metricam non minus a priori, quam a posteriori instituendam, in usum auditorium suorum method maxime perspicua concinnata. 1695.
  • R. Levi Ben Gerson Commentarius Rabbinicus in Hiobum, latinitate donatus. 1703.

Literatura ↑

  • Gotthard Lechler: Ludovici, Christian. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 19, Duncker & Humblot, Leipzig 1884, s. 395-396.
  • Ludovici, Christian. W: Johann Heinrich Zedler: Grosses vollständiges Universal-Lexicon Aller Wissenschafften und Künste. Tom 18, Leipzig 1738, s. 1008-1012.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała