Christian Reuter

Życiorys ↑

Christian Reuter pochodził przypuszczalnie z zamożnej rodziny chłopskiej, jego pradziadek był burmistrzem w Zörbig koło Halle. Po ukończeniu gimnazjum (Domgymnasium) w Merseburgu studiował od 1688 r. prawo w Lipsku. W Lipsku opublikował pod pseudonimem, Hilarius, komedię »L’honnéte femme oder Die ehrliche Frau zu Pliszine« (1695), w której wydrwił miejskie towarzystwo Lipska, a szczególnie swoich gospodarzy Annę Rosine (jako Frau Schlampampe) i Eustachius Müller (jako Schelmuffsky). Po kilku procesach sądowych w latach 1695-1699 został najpierw wtrącony do karceru, potem czasowo, a później trwale relegowany z uniwersytetu. Od 1700 r. służył jako sekretarz u Rudolfa Gottloba von Seyfferditza na dworze w Dreźnie, ale po napisaniu kolejnych satyr został zwolniony. Po tym jak nie powiodły się jego plany kontynuowania studiów w Wittenberdze był najpóźniej od 1703 r. poetą piszącym wiersze okolicznościowe na dworze króla pruskiego Fryderyka I (1657-1713). O jego życiu po 1711 r. nie ma żadnych świadectw.

Znaczenie ↑

Pisma Reutera ukazywały się najczęściej anonimowo. Jego komedie jak np. »L’honnéte femme oder Die ehrliche Frau zu Pliszine« (1695) są poświęcone rozbieżnością między wznoszącym się mieszczaństwem i upadającą szlachtą, szydzą z dążenia do posiadania i ciemnoty szlachty. Ta tematyka pojawia się również w jego głównym piśmie, powieści »Schelmuffskys Warhafftige Curiöse und sehr gefährliche Reisebeschreibung zu Wasser und zu Lande« (1696/97). Powieść przedstawia postać Nicolasa Faretsa jako wszechstronnego i równomiernie ukształtowanego mężczyznę i ponownie ironicznie postać Anny Rosine Müller jako Frau Schlampampe. Czołową postacią jest jej syn, którego imię staje się odzwierciedleniem typu literackiej "szelmy". Sprzeczność aspiracjami i rzeczywistości demaskuje także komedia »Graf Ehrenfried« (1700), która jest reminiscencją sztuki Moliera »Świętoszek«.<br/ >
Polityczną podstawą jego parodii stosunków na dworze w Dreźnie jest także potajemna zmiana wyznania 1 czerwca 1697 r., z ewangelickiego na katolickie, saksońskiego księcia Friedricha Augusta I von Sachsen, w celu zostania królem Polski, jako August II Mocny (1670-1733). Dzięki satyrycznej krytyce absolutystycznego społeczeństwa jego twórczość zaliczana jest w historii literatury do okresu między barokiem a wczesnym oświeceniem.

Podczas gdy w okresie oświecenia było małe zainteresowanie jego twórczością, to zainteresowali się nią później pisarze tacy jak: Georg Christoph Lichtenberg (1742-1799) i Gottfried August Bürger (1747-1794), a także romantycy Clemens Brentano (1778-1842) i Achim von Arnim (1781-1831).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑