Hermann Diels

Hermann Alexander Diels (ur. 18 maja 1848 w Biebrich am Rhein (obecnie dzielnica Wiesbaden); zm. 4 czerwca 1922 w Berlinie-Dahlem) – niemiecki filolog klasyczny, historyk filozofii i religioznawca. (wyznanie ewangelickie)

Hermann Diels. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Ludwig (1820–72), nauczyciel i zarządca stacji kolejowej w Wiesbaden; matka Emma Rossel (1817–85), siostra historyka Karla Rossela (1815–1872), sekretarza w Verein für Nassauische Altertumskunde und Geschichtsforschung w Wiesbaden; – ożenił się w Wiesbaden w 1873 z Berthą Dübell (1847–1919) z Wiesbaden; dzieci Ludwig (1874–1945, botanik), Otto (1876–1954, chemik i laureat Nagrody Nobla w 1950), Paul (1882-1963, profesor slawistyki w Monachium).

Życiorys ↑

Hermann Diels studiował filologię klasyczną w Berlinie (od kwietnia 1867) i w Bonn (od 1868), gdzie w grudniu 1870 r. doktoryzował się u Hermanna Usenera (1834–1905) dysertacją De Galeni historia philosopha. Przez całe życie utrzymywał kontakty ze swoim nauczycielem, jak również z kolegami ze studiów Carlem Robertem (1850–1922), Georgiem Kaibelem (1849–1901) i Ulrichem von Wilamowitz-Moellendorffem (1848–1931). 8 lipca 1871 r. zdał egzamin państwowy dla nauczycieli i od października 1872 do 1877 pracował jako nauczyciel w gimnazjum humanistycznym Johanneum w Hamburgu.

W 1877 r. przeniósł się za namową Eduarda Zellera (1814–1908) do Berlina, gdzie uczył przez pięć lat w tamtejszym gimnazjum i od października został na zlecenie Pruskiej Akademii Nauk redaktorem wydania komentarzy pism Arystotelesa pt. Commentaria in Aristotelem Graeca. 15 sierpnia 1881 r. wybrano go na członka Pruskiej Akademii Nauk. W następnym roku został profesorem nadzwyczajnym filologii klasycznej na uniwersytecie w Berlinie, gdzie od 1886 do 1922 roku był profesorem zwyczajnym. W 1895 r. zastąpił Theodora Mommsena (1817–1903) na stanowisku sekretarza w klasie filozoficzno-historycznej Pruskiej Akademii Nauk i funkcję tą pełnił do 1920 roku, kiedy przeszedł na emeryturę.

Herman Diels był członkiem Akademii Nauk w Berlinie (od 1881), Monachium (od 1898), Getyndze (od 1899), Wiedniu (od 1900) i wielu innych.

Jego uczniami byli Felix Jacoby (1876–1959), Walther Kranz (1884–1960), Werner Jaeger (1888–1961) i Ernst Hoffmann (1880–1952).

Hermann Diels zmarł 4 czerwca 1922 r. w Berlinie-Dahlem i został pochowany na tamtejszy cmentarzu.

Pisma ↑

Hermann Diels prowadził badania dotyczące szczególnie antycznej medycyny i filozofii oraz religii. Oprócz wydania Corpus medicorum Graecorum i innych tekstów antycznych miał zasadniczy udział w publikacji 26 tomów Commentaria in Aristotelem Graeca (1882–1909). Już w 1879 r. otrzymał nagrodę Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie za pracę o doksografii antycznej pt. Doxographi Graeci. Było to pierwsze uporządkowane opracowanie zachowanych pism i fragmentów doksograficznych. Przyniosło mu duże uznanie w środowisku fachowców i prawdopodobnie stało się powodem, dla którego Zeller ściągnął go do Berlina do pracy przy wydaniu komentarzy pism Arystotelesa Commentaria in Aristotelem Graeca. Projektem tym kierował od 1882 do jego zakończenia w 1909 roku. Sam opracował komentarze Symplicjusza z Cylicji ( ok. 490–560).

Jego renomę ugruntowało pismo Fragmente der Vorsokratiker (1903), w którym przedstawił różnicę między Platonem i Arystotelesem z jednej strony a filozofią przedsokratejską z drugiej strony. Dzięki tej książce stało się popularne pojęcie filozofia przedsokratejska.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑