Werner Eck

Werner Eck (ur. 17 grudnia 1939 w Norymberdze) - niemiecki filolog, historyk klasyczny i epigrafik.

Życiorys i twórczość

Werner Eck uczęszczał w latach 1950–59 do gimnazjum humanistycznego w Norymberdze, następnie w Bambergu i od 1957 ponownie w Norymberdze, gdzie w 1959 roku zdał maturę. Następnie studiował do 1965 roku na uniwersytecie Erlangen historię, łacinę, grekę, germanistykę i archeologię. W 1965 roku zdał egzamin państwowy dla nauczycieli gimnazjalnych z zakresu języka łacińskiego i niemieckiego, a w listopadzie 1966 także historii. Od 1965 do 1968 roku odbył studia doktoranckie w dziedzinie historii antycznej na uniwersytecie w Erlangen i Norymberdze. Od 1967 do kwietnia 1969 był asystentem naukowym na uniwersytecie w Erlangen i Norymberdze, a od 1969 do 1974 na uniwersytecie w Kolonii.

Po promocji u historyka klasycznego Friedricha Vittinghoffa (1910–1999) o klasie rządzącej od Wespazjana po Hadriana i habilitacji w Kolonii w 1974/1975 o administracji państwowej Italii w okresie wielkiego Cesarstwa Rzymskiego (27 p.n.e. do 284 n.e) został w 1975 roku następcą Klausa Meistera (ur. 1938) jako profesor na Uniwersytecie Kraju Saary (Universität des Saarlandes). Od lutego 1979 roku do emerytury w sierpniu 2007 roku był następcą swojego nauczyciela Friedricha Vittinghoffa jako profesor zwyczajny historii starożytnej na uniwersytecie w Kolonii, gdzie od 1985 do 1989 był dziekanem Wydziału Filozoficznego. Poza tym prowadził wykłady jako profesor gościnny na University of South Africa (1985), Università degli Studi di Roma „La Sapienza” (1991), Università di Bologna – Alma mater studiorum (1992), Università degli Studi di Napoli Federico II (1998), École des Hautes Etudes Paris (2003) i był członkiem wizytującym w Wolfson College in Oxford (1989) oraz Institute for Advanced Study w Princeton (1983/84). Liczne odczyty wygłaszał także na różnych uniwersytetach i w instytucjach w następujących krajach: Irlandia, Anglia, Dania, Finlandia, Holandia, Belgia, Francja, Szwajcaria, Hiszpania, Polska, Austria, Bułgaria, Rumunia, Egipt, Izrael, Australia, Kanada, USA, Brazylia, Nowa Zelandia, Japonia, Jordania. Oprócz tego należał w 1995/96 do Historisches Kolleg w Monachium, w 1999/2000 do Sackler-Institute for Advanced Study przy uniwersytecie w Tel Awiwie.

Werner Eck uchodzi za jednego z najbardziej znaczących ekspertów w zakresie Cesarstwa Rzymskiego oraz rzymskiej epigrafiki. Jego główne badania dotyczyły historii administracji i społecznej, prozopografii, jak również historii wczesnego chrześcijaństwa. Do większych projektów badawczych, w których Eck uczestniczy należą historia Kolonii rzymskiej w ramach nowej historii miasta Kolonia jako autor i współwydawca (od 2007 wydawca jako następca Hugo Stehkämpera (1929–2010)), izraelsko-niemiecki projekt wydawniczy Corpus Inscriptionum Iudaeae/Palaestinae dotyczący antycznej epigrafiki, mający na celu opublikowanie wszystkich inskrypcji z obszaru Izraela/Palestyny z czasów greckiego i rzymskiego panowania na tym terenie oraz publikacja Fasti consulares wszystkich konsulów Cesarstwa Rzymskiego (od 30 r.p.n.e do końca 3 wieku n.e.) i systematyczne przedstawienie administracji prowincji rzymskich. Eck był od 2007 do 32 marca 2018 kierownikiem projektu Corpus Inscriptionum Latinarum przy Berlińsko–Brandenburskiej Akademii Nauk, gdzie od 1992 roku kierował projektem Prosopographia Imperii Romani. Werner Eck napisał liczne artykuły do encyklopedii Der Neue Pauly (DNP) o rzymskich cesarzach i senatorach. W 1998 roku przedstawił w książce Augustus und seine Zeit obraz panowania cesarza Augusta (63 roku p.n.e.–14 roku n.e.).

Werner Eck był od 1984 do 2008 roku członkiem w radzie doradczej Kommission für Alte Geschichte und Epigraphik w Monachium. Jest członkiem korespondencyjnym Österreichisches Archäologisches Institut, Fińskiej Akademii Nauk w Helsinkach, Pontificia Accademia Romana di Archeologia w Rzymie, British Academy (2004), Acadèmia de Bones Lletres de Barcelona, Accademia Nazionale dei Lincei w Rzymie, Real Academia de Buenas Letras w Sewilli oraz członkiem zwyczajnym Niemieckiego Instytutu Archeologicznego (Deutsches Archäologisches Institut). Od 1979 roku jest współwydawcą czasopisma Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik (ZPE). Poza tym jest członkiem Accademia Europea i towarzystwa Association Internationale d’Epigraphie Grecque et Latine (AIEGL), którego prezydentem był od 1997 do 2002 roku. W 1999 został prezydentem Archäologische Gesellschaft Köln.

Za działalność naukową Werner Eck otrzymał liczne wyróżnienia. W 1994 otrzymał nagrodę uniwersytetu w Kolonii za książkę Agrippina, w 1995 towarzystwo Frontinus-Gesellschaft e.V. nadało mu medal Frontinus-Medaille za prace dotyczące rzymskiego zaopatrzenia w wodę. Za badania dotyczące historii Cesarstwa Rzymskiego został w 2000 roku wyróżniony nagrodą Max-Planck-Forschungspreis. W 2011 roku otrzymał nagrodę Ausonius-Preis. Werner Eck jest doktorem honoris causa uniwersytetu w Kassel (2007), Uniwersytetu Babeș-Bolyai w Klużu-Napoce, (2003) i Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie (2008). W 2011 został członkiem honorowym Society for the Promotion of Roman Studies.

Dzieła (wybór)

  • Senatoren von Vespasian bis Hadrian. Prosopographische Untersuchungen mit Einschluß der Jahres- und Provinzialfasten der Statthalter (= Vestigia. Band 13). C.H. Beck, München 1970, ISBN 3-406-03096-3.
  • Die staatliche Organisation Italiens in der hohen Kaiserzeit (= Vestigia. Band 28). C.H. Beck, München 1979, ISBN 3-406-04798-X.
  • Die Statthalter der germanischen Provinzen vom 1.–3. Jahrhundert (= Epigraphische Studien. Band 14). Rheinland-Verlag, Köln 1985, ISBN 3-7927-0807-8.
  • Agrippina, die Stadtgründerin Kölns. Eine Frau in der frühkaiserzeitlichen Politik (= Schriftenreihe der Archäologischen Gesellschaft Köln. Band 22). Greven, Köln 1993, ISBN 3-7743-0271-5.
  • Die Verwaltung des Römischen Reiches in der Hohen Kaiserzeit. Ausgewählte Beiträge. 2 Bände, Reinhardt, Basel 1995, ISBN 3-7245-0866-2; 1998, ISBN 3-7245-0962-6.
  • (z Antonio Caballos i Fernando Fernández) Das Senatus consultum de Cn. Pisone patre (= Vestigia. Band 48). C.H. Beck, München 1996, ISBN 3-406-41400-1.
  • Augustus und seine Zeit (= Beck’sche Reihe. Band 2084). C.H. Beck, München 1998, 6 wydanie poprawione 2015, ISBN 978-3-406-41884-6 (także przetłumaczone na język angielski, hiszpański, włoski i czeski).
  • Lokale Autonomie und römische Ordnungsmacht in den kaiserzeitlichen Provinzen vom 1. bis 3. Jahrhundert (= Schriften des Historischen Kollegs. Kolloquien 42). München 1999, ISBN 978-3-486-56385-6.
  • The Cambridge Ancient History. Band XI, Cap. IV–VII, 2000, s. 195–293.
  • Köln in römischer Zeit. Geschichte einer Stadt im Rahmen des Imperium Romanum (= Geschichte der Stadt Köln. Band 1). Greven, Köln 2004, ISBN 3-7743-0357-6.
  • Rom und Judaea. Fünf Vorträge zur römischen Herrschaft in Palästina (= Tria Corda. Band 2). Mohr Siebeck, Tübingen 2007, ISBN 978-3-16-149460-4.
  • Judäa – Syria Palästina. Die Auseinandersetzung einer Provinz mit römischer Politik und Kultur (= Texts and studies in ancient Judaism. Band 157). Mohr, Tübingen 2014, ISBN 978-3-16-153026-5.
  • (z Dietmar Kienast i Matthäus Heil) Römische Kaisertabelle. Grundzüge einer römischen Kaiserchronologie. 6 nowe opracowanie Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2017, ISBN 978-3-534-26724-8.

Literatura

  • Wer ist wer? Das deutsche Who's Who. 47. Ausgabe, 2008/2009, s. 259.

Linki

Autor: Roman Penkała