Emil Hübner

Ernst Willibald Emil Hübner (ur. 7 lipca 1834 w Düsseldorfie; zm. 21 lutego 1901 w Berlinie) – niemiecki filolog klasyczny, epigrafik i profesor filologii na uniwersytecie w Berlinie. (wyznanie ewangelickie)

Emil Hübner
Emil Hübner.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Julius Hübner, malarz; matka Pauline Bendemann, siostra malarza Eduarda Bendemanna; rodzeństwo Eduard (1842–1918) i Hans Hübner (1837–1884), profesor chemii w Getyndze; – ożenił się w 1863 z Marie (1839–1896), córką historyka Johanna Gustava Droysena; dzieci Heinrich (1869–1945), Ulrich (1872–1932) i Rudolf (1864–1945).

Życiorys ↑

Emil Hübner uczęszczał do gimnazjum w Dreźnie, po czym w 1851 r. rozpoczął studiowanie historii i filologii klasycznej w Berlinie u Augusta Boeckha, Ernsta Curtiusa, Karla Richarda Lepsiusa, Leopolda von Ranke. Po pierwszym semestrze przeniósł się do Bonn, aby tam studiować filologię klasyczną u Friedricha Gottlieba Welckera i Friedricha Ritschla. 4 sierpnia 1854 r. doktoryzował się w Bonn u Friedricha Ritschla dysertacją zatytułowaną Quaestiones onomatologicae Latinae. Pięć lat później habilitował się w Berlinie pismem pt. De senatus populique Romani actis. W 1863 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1870 r. profesorem zwyczajnym filologii klasycznej na uniwersytecie Friedrich-Wilhelms-Universität w Berlinie.

Emil Hübner prowadził badania łacińskich inskrypcji we Włoszech, Hiszpanii (1861), Portugalii i Wielkiej Brytanii (zima 1866/67). Był współpracownikiem Theodora Mommsena w projekcie Corpus Inscriptionum Latinarum i wydał jego drugi tom z inskrypcjami znalezionymi na Półwyspie Iberyjskim (Inscriptiones Hispaniae Latinae, 1869), jak również tom sódmy z inskrypcjami brytyjskimi (Inscriptiones Britanniae Latinae, 1873), do tego tom z ilustracjami (1885). Był także wydawcą czasopisma Hermes, ale po sporze z Mommsenem i Ulrichem von Wilamowitz-Moellendorffem musiał w 1881 r. odejść z tego stanowiska.

Jego uczniem był Christian Hülsen.

Dzieła (wybór) ↑

  • Die römischen Heeresabtheilungen in Britannien, 1855.
  • Beiträge zu den römischen Inschriften in Britannien, 1859.
  • Die antiken Bildwerke in Madrid, nebst einem Anhange, enthaltend die ubrigen antiken Bildwerke in Spanien und Portugal, 1862.
  • Römische Siegel, 1866.
  • Bericht über seine epigraphische Reise nach England, Schottland und Irland, 1867.
  • Grundriss zu Vorlesungen über die Römische Litteraturgeschichte (bis auf Hadrian), 1869.
  • Inscriptiones Hispaniae Latinae, Reimer, Berlin 1869.
  • Inscriptiones Hispaniae christianae, 2 tomy, 1871–1900.
  • Inscriptiones Britanniae Latinae, Reimer, Berlin 1873.
  • Grundriss zu Vorlesungen über die Geschichte und Encyklopädie der classischen Philologie, Weidmann, Berlin 1876.
  • Lateinische Grammatik, 1876.
  • Das goldene Zeitalter, 1879.
  • Exempla scripturae epigraphicae Latinae. A Caesaris dictatoris morte ad aetatem Justiniani, Berlin 1885.

Literatura ↑

Linki ↑

Autor: Roman Penkała