Johann Joachim Eschenburg

Johann Joachim Eschenburg (ur. 7 grudnia 1743 r. w Hamburgu; zm. 29 lutego 1820 r. w Brunszwiku) - niemiecki historyk literatury. (wyznania ewangelickiego)

Eschenburg
Johann Joachim Eschenburg.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Nikolaus Jakob Eschenburg, handlarz lnem; matka Aletta Elisabeth Prehn z Archangielska; - ożenił się w 1777 r. z Marią Dorotheą (1751-1799), córką profesora Konrada Arnolda Schmida (1716-1789); miał 2 synów i 3 córki.

Życiorys

Johann Joachim Eschenburg ukończył gimnazjum Johanneum w Hamburgu, po czym studiował w Lipsku m.in. u Christiana Fürchtegotta Gellerta (1713-1769) i Johanna Augusta Ernestiego (1707-1781). Studia kontynuował w Getyndze m.in. u Christiana Gottloba Heyne (1729-1812) i Johanna Davida Michaelisa (1717-1791)

Dzięki protekcji Karla Wilhelma Jerusalema (1747-1772) został w 1767 r. publicznym zarządcą (ochmistrzem) Collegium Carolinum w Brunszwiku. Stanowisko to piastował, aż do śmierci. W 1773 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego i został wychowawcą syna księcia Karla Wilhelma Ferdinanda von Braunschweig. Od 1777 r. kierował katedrą literatury pięknej i filozofii. Od tego momentu prowadził wykłady o filozofii, historii literatury pięknej i historii sztuki, o archeologii i mitologii i uczył języka niemieckiego przebywających w Brunszwiku Anglików i Francuzów. W 1782 r. został bibliotekarzem w Collegium Carolinum, w 1786 r. radcą dworu, a w następnym roku kanonikiem w St. Cyriakusstift w Brunszwiku. Jednocześnie powierzono mu nadzór nad cenzurą i redakcją Braunschweigisches Gelehrten-Magazin.

15 listopada 1817 r. obchodził 50-cio lecie służby i przy tej okazji otrzymał nominację na tajnego radcę prawnego. Uniwersytety w Getyndze i Marburgu nadały mu tytuły doktora honorowego i został także członkiem honorowym Bawarskiej Akademii Nauk, Akademii Nauk w Lejdzie i Amsterdamie.

Eschenburg prowadził korespondencję z licznymi uczonymi niemieckimi oraz przyjaźnił się z Johannem Arnoldem Ebertem (1723-1795), Konradem Arnoldem Schmidem (1716-1789), Justusem Friedrichem Wilhelmem Zachariae (1726-1777) i Gottholdem Ephraimem Lessingiem (1729-1781), którego wydał część spuścizny literackiej (Kollektaneen zur Literatur, tom 1 i 2, Berlin 1790; Sämmtliche Schriften, część 10-12, Berlin 1792). Znany jest przede wszystkim jako tłumacz Williama Szekspira (1564-1616), którego wszystkie dzieła jako pierwszy przetłumaczył na język niemiecki (13 tomów, Zurych, 1775/1782).

Johann Joachim Eschenburg zmarł 29 lutego 1820 r. w Brunszwiku i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Magnifriedhof.

Dzieła (wybór)

  • Archäologie der Literatur und Kunst. 1736.
  • Versuch über Shakespears Genie und Schriften. 1771.
  • Der Holzhauer, oder die Drey Wünsche. 1772.
  • Die Wahl des Herkules. 1773.
  • Robert und Kalliste, oder der Triumph der Treue. 1776.
  • Balladen und Lieder altenglischer und altschottischer Dichtart. 1777.
  • Handbuch der klassischen Literatur. 1783.
  • Entwurf einer Theorie und Literatur der schönen Wissenschaften. 1783.

Literatura

  • Ferdinand Spehr: „Eschenburg, Johann Joachim” w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 6, Duncker & Humblot, Leipzig 1877, s. 346 ( online).
  • Fritz Meyen: „Eschenburg, Johann Joachim” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, ISBN 3-428-00185-0, s. 642 ( online).