Hubert Fichte

Genealogia ↑

Ojciec Erwin Oberschützki emigrował jako Żyd do Sztokholmu i nigdy z synem się nie spotkał; matka Dora Fichte.

Życiorys ↑

Dora Fichte, która uciekła z rodzinnego domu w Hamburgu-Lokstedt, wróciła do niego po urodzeniu syna, gdzie Hubert Fichte mieszkał do 1941 r. kiedy to został wysłany w ramach ewakuacji dzieci z zagrożonych terenów do sierocińca w Steingriff (obecnie część Schrobenhausen w Bawarii). W sierocińcu przebywał od 1942 do 1943. Krótko przed brytyjską operacją Gomora (seria nalotów bombowych na Hamburg), która trwała od 15 lipca do 3 sierpnia 1943, Fichte wrócił do Hamburga. Po atakach powietrznych na miasto został ewakuowany do Legnicy.

Po wojnie jego matka pracowała jako statystka i suflerka w różnych teatrach. Dlatego też syn otrzymywał drobne role w wystawianych sztukach. Już w 1946 wystąpił jako odtwórca dziecięcych ról w Hamburgu w teatrach Deutsches Schauspielhaus, Thalia Theater i Hamburger Kammerspiele. W 1948 grał w filmie Die Söhne des Herrn Gaspari w reżyserii Rolfa Meyera u boku aktorki Lil Dagover. W 1949 poznał pisarza Hansa Henny Jahnna. W 1950 opuścił szkołę po ukończeniu dziesiątej klasy. w 1951 poznał reżysera i aktora Alexandra Hunzingera. W tym czasie pracował dla radia.

W 1950 Hubert Fichte rozpoczął studia aktorskie u Helmutha Gmelina i występował w jego teatrze oraz zaprzyjaźnił się z fotografką Leonore Mau. Stypendium Institut Français umożliwiło mu w lecie 1952 dwumiesięczny pobyt na kursie języka francuskiego w Tours, a za zaoszczędzone pieniądze odbył miesięczną podróż autostopem po Francji. W 1953 odbył kolejną podróż po Francji, później do Włoch i po krótkim pobycie w Hamburgu udał się w 1954 do Paryża, gdzie jakiś czas mieszkał na łodzi na Sekwanie. W Paryżu trafił jako petent do organizacji dla bezdomnych Abbé Pierre'a, której później był współpracownikiem jako kierownik obozu przejściowego La Pomponnette. Podczas wydobywania ciała dziecka zaraził się i z ostrą żółtaczką trafił do szpitala. Gdy się wyleczył wrócił do Hamburga, gdzie po nawrocie choroby przez pół roku nie mógł opuszczać domu. W latach 1955/57 studiował rolnictwo w Süderholm k. Heide (Holsztyn), a wieczorami pisał wiersze inspirowane miłością do syna jego nauczyciela. Po zdaniu egzaminu w 1957 pracował przez pół roku Langenhagen k. Hanoweru. Potem wyruszył do Szwecji, gdzie pracował w Järna. Końcem 1959 wrócił przez Finlandię do Prowansji, gdzie próbował zbudować erotyczno-artystyczne partnerstwo z malarzem Serge Fiorio. Tutaj po raz pierwszy skoncentrował się na twórczości literackiej i napisał liczne sztuki teatralne, które bezowocnie wysyłał do różnych niemieckich wydawnictw. Wystawa Serge Fiorio sprowadziła go w 1961 do Niemiec, gdzie ponownie spotkał się z Leonore Mau, z którą odbył podróż. Oboje w 1963 założyli wspólnotę mieszkaniową w Hamburgu w dzielnicy Othmarschen. W tym samym roku na spotkaniu Gruppe 47 w Saulgau przeczytał pierwszy rozdział powieści Das Waisenhaus, za którą dostał później nagrodę Hermann-Hesse-Preis i wydał pierwszą książkę Aufbruch nach Turku. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Fritzem Joachimem Raddatzem.

W Portugalii Hubert Fichte rozpoczął pracę nad powieścią Die Palette, która ukazała się w 1968. Sukces drugiej powieści umożliwił mu podróż do Brazylii. Nabyte tam nowe doświadczenia stały się inspiracją do kolejnej powieści Detlevs Imitationen, Grünspan (1971). Z Brazylii udał się do Argentyny do Jorge Luisa Borgesa i do Chile do Salvadora Allende. Kolejnymi etapami podróży w latach 1973-1974 były Haiti, Tanzania, Etiopia, Trynidad i Dominikana, Senegal, Wenezuela i Grenada.

W 1974 rozpoczął niedokończone dziewiętnastotomowe dzieło Geschichte der Empfindlichkeit. Ostatni tom Die zweite Schuld był przeglądem jego 30-letniej działalności. Stosunek do Hansa Henny Jahnna i jego wpływ na odkrycie własnej homoseksualności zawarł w powieści Versuch über die Pubertät (1794).

Hubert Fichte zmarł w 1986 i został pochowany na cmenatzrzu w Hamburg-Nienstedten.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑