Franz Lott


Franz Karl Lott (ur. 18 stycznia 1807 w Wiedniu; zm. w 15 lutego 1874 w Görz) – austriacki filozof. (wyznanie ewangelickie)

Życiorys


Franz Lott był synem fabrykanta tekstyliów. Na życzenie ojca studiował prawo na uniwersytecie w Wiedniu, ale po roku praktyki sądowniczej zainteresował się filozofią, którą studiował od 1835 r. na uniwersytecie w Lipsku, a od 1838 r. w Getyndze. W 1843 r. habilitował się w Heidelbergu pismem o teorii Johanna Friedricha Herbarta (1776–1841) o nieśmiertelności duszy (Herbarti de animae immortalitate doctrina). W 1848 r. został profesorem zwyczajnym filozofii w Getyndze, a od 1849 r. tę samą funkcję pełnił na uniwersytecie w Wiedniu. Z powodu choroby płuc często przerywał prowadzone wykłady i przebywał na leczeniu w Wenecji. Od 1863 do 1866 r. był członkiem Rady Nauczania i w 1872 r. przeszedł na emeryturę.

W piśmie Zur Logik (1845), które było polemiką z pismem Friedricha Adolfa Trendelenburga (1802-1872) Logische Untersuchungen, rozwinął swój system logiki, a w rozprawie Ueber die Vorschläge zur Abänderung des Gymnasialplanes (1857) opowiedział się za wielką reformą gimnazjów proponowaną przez Bonitza.

Dzieła (wybór)


  • Herbarti De animi immortalitate doctrinam, 1842.
  • Zur Logik. 1845.
  • Über die Vorschläge zur Abänderung des gegenwärtig gesetzlichen Gymn.-Lehrplanes, w Z. für die österr. Gymn., 1858.
  • Festrede zur Säcularfeier Fichtes : gehalten am 19. Mai 1862 im Auftrage des philosophischen Professoren-Collegiums der K. K. Wiener Universität, 1862.
  • Kritik der Herbartischen Ethik, 1874 (wydawca Theodor Vogt).
  • Metaphysik, 1880 (wydawca Theodor Vogt).

Literatura


  • Prantl, Carl von: Lott, Franz w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 19 (1884), sS. 271-272.

Linki