Friedrich Zarncke

Friedrich Karl Theodor Zarncke (ur. 7 lipca 1825 r. w Zahrensdorfie; zm. 15 października 1891 r. w Lipsku) - niemiecki germanista. (wyznania ewangelickiego)

Friedrich Zarncke
Friedrich Zarncke, 1876.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Friedrich Zarncke był synem duchownego z Meklemburgi, który sam uczył syna. Dzięki jego przygotowaniu wstąpił do gimnazjum w Rostocku i od 1844 r. studiował filologię i filozofię na uniwersytecie w Rostocku, ale już po roku przeniósł się na uniwersytet do Lipska, gdzie słuchał wykładów Gottfrieda Hermanna i Moriza Haupta. Od 1846 r. kontynuował studia w Berlinie u Karla Lachmanna. W 1847 r. ukończył studia w Rostocku i otrzymał tytuł doktora filozofii.

W 1850 r. założył w lipsku czasopismo Literarische Centralblatt für Deutschland, a w 1852 r. habilitował się. W 1854 r., mimo sprzeciwu Heinricha Wuttke został profesorem nadzwyczajnym, w 1857 profesorem zwyczajnym języka niemieckiego i literatury niemieckiej na uniwersytecie w Lipsku. 9 kwietnia 1855 r. ożenił się w Lipsku z Anną Pauliną Geitner. Zarncke był rektorem uniwersytetu w latach 1869/71, 1870/71 i 1881/82. Brał udział przy tworzeniu korporacji studenckiej Plessavia , a w 1890 r. został honorowym członkiem korporacji Der Rote Löwe zu Leipzig.

Jego uczniem był Hermann Paul.

Zarncke zmarł 15 października 1891 r. i został pochowany w Lipsku na cmentarzu Alten Johannisfriedhof (kwatera V).

Znaczenie

Praca w 1848 r. w bibliotece barona Karla Hartwiga Gregora von Meusebacha dała mu dostęp do cennych źródeł niemieckiej literatury. Zainteresował się w tym czasie literaturą i kulturą średniowiecza, w szczególności postacią Sebastiana Branta. Brał udział w dyskusji dotyczącej tekstu Pieśni o Nibelungach. Karl Lachmann znalezione najstarsze teksty oznaczył literami A, B i C i wersję A uznawał jako najstarszą i pierwotną w stosunku do pozostałych. Zarncke w przeciwieństwie do swego nauczyciela uważał, że wersja A jest wadliwym odpisem wersji B, przez co rozważał także możliwość, że wersja C jest najstarsza, ale nie brał udziału w naukowym sporze, który podzielił na wiele lat niemieckich uczonych. Razem z Wilhelmem Konradem Hermannem Müllerem opracowali i uzupełnili materiały dotyczące słownictwa średnio-wysoko-niemieckiego zebrane przez Georga Friedricha Benecke i wydali je jako Mittelhochdeutsches Wörterbuch (4 części 1854-66). Od lat 70-tych coraz intensywniej interesował się Johannem Wolfgangiem von Goethe, co skutkowało licznymi pracami na jego temat. W kręgu jego zainteresowań znaleźli się także Christian Reuter (ur. 1665).

Dzieła (wybór)

  • Der deutsche Cato , 1852.
  • Beiträge zur Erklärung und zur Geschichte des Nibelungenliedes, 1856.
  • Die urkundlichen Quellen zur Geschichte der Universität Leipzig in den ersten 150 Jahren ihres Bestehens, 1857.
  • Beiträge zur mittellateinischen Spruchpoesie, 1863.
  • Zwei mittelalterliche Abhandlungen über den Bau rhythmischer Verse, 1871.
  • Christian Reuter, 1884.
  • Kurzgefasstes Verzeichniss der Originalaufnahmen von Goethe's Bildniss, 1888.
  • Geschichte der Faustsage mit besonderer Berücksichtigung und Erklärung von Geothe's Faust, 1889.

Literatura

  • Eduard Sievers: "Zarncke, Friedrich". W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 44, Duncker & Humblot, Leipzig 1898, s. 700-706 (online).

Linki