Gelasius Hieber


Gelasius Hieber (ochrzczony jako Johann Melchior Joseph Hieber; ur. 22 września 1671 w Dinkelsbühl; zm. 12 lutego 1731 w Monachium) - augustianin określany jako najlepszy kaznodzieja Bawarii. (wyznania katolickiego)

Gelasius Hieber - Augustinermönch und Prediger
Gelasius Hieber.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


Ojciec Johannes (ur. 1642), krawiec w Dinkelsbühl; matka Ursula N. N..

Życiorys


Po ukończeniu nauki szkolnej i krótkiej działalności pisarza w Dinkelsbühl Gelasius Hieber udał się ok. 1688 r. do Monachium, gdzie został przyjęty w domu ministra, barona Johanna Baptisty von Leydena (1630-1691, do 1688 Johann Baptist Leydl). Razem z synem barona uczęszczał do szkoły łacińskiej prowadzonej przez augustianów. W 1691 r. obaj wstąpili do konwentu. Od 1692 r. studiował przez 3 lata na uniwersytecie w Ingolstadt. W 1695 r. został wyświęcony na księdza i działał jako kaznodzieja: w klasztorze augustianów w Ingolstadt (do 1700), potem 6 lat w Ratyzbonie i zakonie w Monachium (do 1724). W 1724 r. został księdzem w Aufkirchen am Würmsee (obecnie część miasta Berg nad jeziorem Starnberger See), w 1730 r. wrócił do Monachium.

Hieber zyskał uznanie jako kaznodzieja, duszpasterz i uczony. Publikował popularne historyczno-kościelne i katechetyczne pisma w stylu kazania, hagiograficzne pisma, jak również w latach 1705-1728 kazania. Stworzył plan bawarskiego towarzystwa uczonych tzw. »Academia Carolo Albertina« (od 1720). Chociaż projekt ten upadł, to był ważnym wydarzeniem w historii akademickiego ruchu południowo-katolickiego obszaru Niemiec. Jako namiastkę tej akademii założył z przyjaciółmi »Parnassus Boicus, oder Neueröffneter Musenberg« (6 tomów, 1722-40), pierwsze wybitne czasopismo bawarskie i ważny punkt spotkań tamtejszego świata uczonych. Celem czasopisma było propagowanie sztuk wolnych tzn. świeckiej nauki w Bawarii. Hieber publikował w 4 pierwszych tomach artykuły dotyczące ważnych problemów bawarskiej i powszechnej historii oraz zajmował stanowisko w toczącej się polemice o przyszłość języka niemieckiego. Zwracał się przeciw poetyce protestanckiej Martina Opitza i jego językowym założeniom, językowi wschodniośrodkowoniemieckiemu i jako cel stawiał sobie podniesienie języka górnoniemieckiego do roli języka literackiego w całym obszarze niemieckojęzycznym. Jednak późniejsza generacja uczonych przyjęła jako ponadregionalny język pisarski, język Marcina Lutra, czyli język wschodniośrodkowoniemiecki.

Gelasius Hieber założył w Monachium towarzystwo »Gesellschaft zur Förderung des Geistigen Lebens« (Towarzystwo Wspierania Życia Duchowego), które poprzedzało powstanie »Bayerische Akademie der Wissenschaften« (Bawarska Akademia Nauk).

Dzieła (wybór)


  • De Cultu Et Veneratione Sacrosanctæ Evcharistiæ. 1712.
  • Das Leben deß hocherleucht- und welt-berühmten heiligen Kirchen-Lehrers und Ordens-Stifftern Aurelij Augustini weyland Bischoffen zu Hyppon. 1720.
  • Echo deß Hochzeitlichen Te Deum Laudamus, gehalten bey dem prächtigen Einzug beyder Durchleuchtesten Bräut-Personen Caroli Alberti Chur- vnd Erb-Printzen der Landen zu Bayrn/ und Mariæ Amaliæ Gebohrnen Ertz-Hertzogin auß Oesterreich/ vnd Kayserlichen Printzessin […]. 1722.
  • Gepredigte Religions-Histori, das ist, Jesus Christus und Seine Kirchen offenbahrlich dargezeiget Von Urbegin der Welt an biß an das Ende der Zeiten. 3 tomy, 1726-1733.

Literatura


Linki