Gottfried Hermann

Johann Gottfried Jakob Hermann (ur. 28 listopada 1772 roku w Lipsku, zm. 31 grudnia 1848 roku tamże) - niemiecki filolog klasyczny. (wyznanie ewangelickie)

Genealogia

Ojciec Konrad Hermann (zm. 1798), doktor prawa, senior lipskiej ławy przysięgłych; matka Esther Plantier z Halle; - ożenił się w Lipsku w 1803 roku z Wilhelmine Schwägrichen; miał 3 synów i 3 córki.

Życiorys

Po prywatnym nauczaniu przez Karla Davida Ilgena wstąpił już w wieku 14 lat na uniwersytet w Lipsku, aby studiować prawo. Jednak z upływem czasu wzrastało jego zainteresowanie filologią i został najwybitniejszym uczniem Friedricha Wolfganga Reiza . W 1790 roku został magistrem artium liberalium. Jeden semestr studiował w Jenie (1793/94), po czym w październiku 1794 roku habilitował się w Lipsku z dziedziny filologii klasycznej pracą De poeseos generibus. W 1797 roku został profesorem nadzwyczajnym filozofii, w 1803 profesorem zwyczajnym retoryki, a w 1809 także profesorem poezji.

Znaczenie

Gottfried Hermann zajmował się trzema dziedzinami: antyczną metryką (De metris poetarum Graecorum et Romanorum, Leipzig 1796; Orphica, 1805 [historia stylu greckiego heksametru]), grecką gramatyką (De emendanda ratione grammaticae Graecae, 1801) oraz grecką mitologią (De mythologia graecorum antiquissima, 1817). Znaczenie jego tez można dzisiaj docenić jedynie na podstawie znajomości ówczesnej naukowej wiedzy.

Jego wybitne zasługi leżą w egzegezie starożytnych greckich pisarzy, przede wszystkim homeryckich eposów, epinikionów Pindara i trzech wielkich tragedii. Jego staranie zrozumienia tych poetów zaowocowało wydaniem ich poszczególnych dramatów lub zbiorem ich dzieł. W szczególności interesowała go twórczość Ajschylosa.

Duży wpływ wywarł na swoich uczniów m.in. na Augusta Meineke, Johanna Augusta Jacobsa i Ludwiga Gottloba Friedricha Franke, chociaż nie we właściwym sensie akademickim. Jego filologia ograniczała się jeszcze do interpretacji wielkich pisarzy i nie doszła jeszcze, jak u jego przeciwnika Augusta Boeckha czy Karla Otfrieda Müllera, do kompleksowego naukowego badania starożytności, co później rozwinął Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff.

Dzieła (wybór)

• Godofredi Hermanni De Metris Poetarum Graecorum et Romanorum, 1796.
• Godofredi Hermanni Observationes criticae in quosdam locos Aeschyli et Euripidis, 1798.
• Handbuch der Metrik, 1799.
• Godofredi Hermanni De emendanda ratione Graecae grammaticae, 1801.
• Aristotelis De arte poetica liber, 1802.
• Homeri Hymni et epigrammata, 1806.
• De dialecto Pindari observationes, 1809.
• De Aeschyli Glaucis dissertatio, 1812.
• Euripidis Helena, 1831.

Literatura

• Conrad Bursian: Hermann, Gottfried. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 12, Duncker & Humblot, Leipzig 1880, s. 174–180.
• Hans Joachim Mette: Hermann, Gottfried. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 8, Duncker & Humblot, Berlin 1969, ISBN 3-428-00189-3, s. 657.