Heinrich Christoph Kolbe
Heinrich Christoph Kolbe (ur. 2 kwietnia 1771 w Düsseldorfie; zm. 16 stycznia 1836 tamże) – niemiecki malarz portrecista w okresie klasycyzmu i prekursor realizmu w sztuce düsseldorfskiej. (wyznanie luterańskie)
 |
| Heinrich Christoph Kolbe, portret wykonany przez Johanna Petera Kraffta. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia
- Ojciec: Johann Dietrich Kolbe (1712 lub 1713–1776);
- Matka: Anna Gertruda z domu Weymar (1730–1804);
- Żona: od 1806 Marie Therèse Françoise z domu Planchon (1785 lub 1786–1870);
- Dzieci: syn Étienne Maria (1809–1834, malarz) i córka Christine Louise (1807–1855).
Życiorys i twórczość
Heinrich Christoph Kolbe urodził się 2 kwietnia 1771 w Düsseldorfie jako syn Johanna Dietricha Kolbe (1712 lub 1713–1776) i jego żony Anny Gertrudy z domu Weymar (1730–1804). Malarstwa uczył się w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie u Johanna Petera Langera. Jednocześnie pracował w fabryce tapet Langera. W 1801 roku udał się do Paryża, gdzie przeniesiono fabrykę. W stolicy Francji spędził dziesięć lat, gdzie swoje umiejętności malarskie doskonalił u François-André Vincenta w École des Beaux-Arts (od 1803 Académie des Beaux-Arts), a później w atelier François Gérarda. W 1806 roku ożenił się z Marie Therèse Françoise z domu Planchon (1785 lub 1786–1870). W Paryżu przebywał w kręgu Friedricha Schlegela i współpracował z jego czasopismem Europa.
W 1811 roku wrócił do Düsseldorfu. Razem z siostrą odziedziczył po matce dom w Karlstadt (dzielnica Düsseldorfu, od 2005 Carlstadt), w którym zamieszkał z rodziną. Zabiegał o powołanie do Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, co się jednak nie powiodło. Teraz Heinrich Christoph Kolbe został preferowanym, portrecistą w Nadrenii. W latach 1813–26 namalował około 60 portretów w miastach Elberfeld i Barmen należących obecnie do Wuppertalu, gdy zaczęła się tam industrializacja. Ta obfitość zamówień nie starczała jednak na godne utrzymanie rodziny i w latach 1818–20 szukał szczęścia w Paryżu. Tam wystawił jeden ze swoich obrazów w Salonie Paryskim i na wystawie sztuki w Lille, gdzie otrzymał srebrny medal. W 1822 roku Heinrich Christoph Kolbe przebywał w Weimarze, gdzie wykonał portret Goethego, księcia Carla Augusta i jego kochanki Caroline Jagemann. Dzięki pośrednictwu Goethego poznał profesora z Bonn Edouarda d’Altona, co zaowocowało kolejnymi portretami. Od 1822 roku Kolbe był też profesorem malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. W 1829 roku odbył kolejną podróż malarską, która zaprowadziła go do Lipska, gdzie bez wątpienia malował, ale dotychczas nie odnaleziono lipskich dzieł. Po wielu długich sporach z nowym dyrektorem Akademii Friedrichem Wilhelmem von Schadowem został w 1832 roku urlopowany, początkowo tylko na dwa lata, później urlop był wciąż prolongowany.
Kolbe zmarł 16 stycznia 1836 w Düsseldorfie.
Jego uczniami byli m.in. Andreas Achenbach, Carl Clasen, Lorenz Clasen, Theodor Franken, Christian Grabau, August Gustav Lasinsky, Johann Wilhelm Schirmer.
Obrazy (wybór)
Gerhard Siebel (1817)
Étienne Maria i Christine Louise Kolbe, dzieci malarza (ok. 1820)
Johann Wolfgang von Goethe (1822)
Alwine i Robert Uellenberg (1825)
Johann Wolfgang von Goethe (przed 1826)
Johann Caspar Engels II.
Portret pewnej damy
Portret młodej damy (1826)
Wielki książę Karl August, 1822
Literatura
- Kolbe, Heinrich Christoph w Friedrich von Boetticher: Malerwerke des neunzehnten Jahrhunderts. Beitrag zur Kunstgeschichte. Band I, Dresden 1895, s. 781 (Internet Archive), dostęp 24.04.2020.