Heinrich Sutermeister


Heinrich Sutermeister (ur. 12 sierpnia 1910 w Feuerthalen; zm. 16 marca 1995 w Vaux-sur-Morges) był szwajcarskim kompozytorem znanym przede wszystkim dzięki skomponowanym operom. (wyznanie ewangelicko-reformowane)

Heinrich Sutermeister 1982
Heinrich Sutermeister, 1982.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


Ojciec Friedrich, pastor; matka Marie z domu Hunziker; dziadek Otto Sutermeister (1832-1901), pedagog i kolekcjoner baśni; – ożenił się w 1948 r. z Vereną Renker.

Życiorys


Heinrich Sutermeister pochodził z rodziny praktykującej muzykę amatorsko. Rodzina mieszkała w tym czasie w Feuerthalen w kantonie Szafuza. Pierwsze lekcje gry na fortepianie Sutermeister otrzymał w wieku ok. 9 lat, a pierwsze kompozycje napisał w latach 1925–28. Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego w Bazylei zaczął w 1929 r. studiować germanistykę i romanistykę na tamtejszym uniwersytecie. W 1929 i 1930 r. odbył podróż do Paryża, aby posłuchać wykładów o historii muzyki prowadzonych przez muzykologa i organistę André Piro (1869–1943). Chodził tam wówczas do Opery Komicznej, gdzie odkrył dzieła Maurice'a Ravela (1875–1937) i Claude'a Debussy'ego (1862–1918). Przez krótki czas spotykał się także z »Grupą sześciu« (fr. Les Six), do której należeli Darius Milhaud (1892−1974), Georges Auric (1899−1983), Arthur Honegger (1892−1955), Germaine Tailleferre (1892−1983), Francis Poulenc (1899−1963) i Louis Durey (1888−1979). Spotkanie to skłoniło go do porzucenia dotychczasowych studiów i poświęcenia się muzyce. W latach 1931–34 studiował ją w Akademii Muzycznej w Monachium m.in. u Waltera Courvoisier (1875–1931), Hansa Pfitznera, Gustava Geierhaasa (1888–1976). Największy wpływ wywarli tam na niego Carl Orff i Werner Egk.

Od jesieni 1934 r do 1935 pracował jako korepetytor (akompaniator) w operze w Bernie. W 1935 r. postanowił całkowicie poświęcić się komponowaniu i odtąd żył jako wolny kompozytor. W lecie 1936 r. radio Berno przedstawiło pierwszą operę radiofoniczną Sutermeistra »Die schwarze Spinne« (Czarny pająk). Opera ta została wystawiona na scenie 13 lat później. W zimie 1936/37 pracował nad kantatą do tekstu Andreasa Gryphiusa, która przyniosła mu pierwsze miejsce w konkursie chórów. Po podróży do Włoch, do Werony, postanowił napisać operę »Romeo i Julia«, którą ukończył w 1939 r., a którą w Dreźnie wystawił Karl Böhm. Heinrich Sutermeister dał się poznać przede wszystkim jako kompozytor dramatyczny. W zimie 1941 r. skomponował trzecią operę »Die Zauberinsel« (Czarodziejska wyspa, do tekstu »Burza« Szekspira), w 1948 r. napisał czwartą operę »Raskolnikoff« (Raskolnikof, na podstawie powieści »Zbrodnia i kara« Fiodora Dostojewskiego (1821–1881)). W 1951 r. wystawiona była jego opera »Der rote Stiefel« (Czerwony kalosz), a w 1953 w Mediolanie utwór »Missa da Requiem« wystawił Herbert von Karajan.

W 1955 stworzył muzykę do filmu »Ludwig II.« (Ludwig II Bawarski), w 1959 do »Der Mann, der nicht „nein“ sagen konnte« (Człowiek, który nie umie powiedzieć nie), a w 1964 napisał scenariusz i muzykę do filmu »Das Gespenst von Canterville« (Upiór z Canterville).

W latach 1963–75 uczył kompozycji w Wyższej Szkole Muzycznej w Hanowerze. Od 1958 do 1980 był prezydentem »Schweizerische Urheberrechtsgesellschaft Mechaniclizenz«.

Heinrich Sutermeister skomponował oprócz 10 oper i jednego baletu także utwory orkiestrowe, chórowe, pieśni solowe, muzykę koncertową i kameralną. Otrzymał liczne nagrody m.in. nagrodę »Opernpreis der Stadt Salzburg« (1965), »Preis des Schweizerischen Tonkünstlervereins« (1967), »1981 Binet-Fendt-Preis des schweizerischen Bundesrats« (1981). Oprócz wcześniej wymienionych Karla Böhm i Herberta von Karajana jego utwory wystawiał też Wolfgang Sawallisch (»König Bérenger I«).

Literatura


  • Ingrid Bigler-Marschall: „Heinrich Sutermeister” w Andreas Kotte (Hrsg.): Theaterlexikon der Schweiz. Tom 3, Chronos, Zürich 2005, ISBN 3-0340-0715-9, s. 1781 (online).
  • Christine Wyss: „Heinrich Sutermeister” w Historisches Lexikon der Schweiz (online).

Linki