Jacopo Zabarella

Jacopo Zabarella (zlatynizowane nazwisko: Jacobus Zabarellus; ur. 5 września 1533 r. w Padwie; zm. 15 października 1589 r. tamże)- włoski filozof. (wyznania katolickiego).

Życiorys

Zabarella studiował filozofię na uniwersytecie w Padwie, gdzie w 1553 r. otrzymał tytuł doktora. W 1564 r. został profesorem logiki i filozofii na rodzimym uniwersytecie, gdzie pracował do śmierci.

Zabarella był zwolennikiem Arystotelesa, o którym napisał kilka komentarzy. Główne jego osiągnięcia związane są z logiką i metodologią. Zbiór pism logicznych »Opera logica« (1578) zawiera wypracowania dotyczące analitycznej i syntetycznej metodologii. W zbiorze artykułów dotyczącym filozofii naturalnej »De rebus naturalibus« (1590) rozwinął teorie naukowego badania i wypowiedział się o ludzkich zmysłach: myśleniu i inteligencji. Jego pisma dotyczące logiki wywierały także silny wpływ na uczonych poza Włochami. Za podstawę swojej logiki przyjął je w XVII w. niemiecki matematyk i filozof Gottfried Wilhelm Leibniz (1646-1716).

Publikacja książki »Libri XXX De rebus naturalibus, de inventione aeterni motoris« (1594) spowodowała oskarżenie go o ateizm.

Dzieła (wybór)

  • Opera Logica. 1578.
  • Tabula logicae. 1580.
  • In duos Aristotelis libros Posteriores Analyticos comentarii. 1582.
  • De doctrinae ordine apologia. 1584.
  • In tres libros Aristotelis De anima commentarii. 1605.

Literatura

  • Ulrich G. Leinsle: ZABARELLA, Jacopo. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 14, Bautz, Herzberg 1998, ISBN 3-88309-073-5, s. 292-295.

Linki

Autor: Roman Penkała