Joseph Sellner


Joseph Sellner (ur. 13 lub 15 maja 1787 r. w Landau (Nadrenia-Palatynat); zm. 17 maja 1843 r. w Wiedniu) - niemiecki oboista, gitarzysta i kompozytor.

Życiorys


Sellner był synem kapelmistrza kapeli wojskowej. Wcześnie nauczył się grać na flecie, skrzypcach i trąbce. W 1803 r. wstąpił jako trębacz do austriackiego regimentu szwoleżerów i nauczył się tam gry na rogu i klarnecie. W 1808 r. odszedł z wojska ze względów zdrowotnych, po czym został kapelmistrzem u węgierskiego szlachcica, gdzie grał na oboju, który stał się wkrótce jego głównym instrumentem.

W 1813 r. Carl Maria von Weber (1786-1826) zaangażował go jako oboistę do orkiestry teatru wiedeńskiego. W tym czasie koncertował w Pradze, m.in. na gitarze, na której sam nauczył się grać. Podczas pobytu w Pradze uczył się teorii harmonii u znanego kompozytora Václava Jana Křtitela Tomáška (1774-1850), który wystawił mu w 1816 r. bardzo dobre świadectwo. W 1817 r. wrócił do Wiednia i dawał koncerty jako oboista. W wyniku odnoszonych sukcesów został w 1837 r. pierwszym oboistą w orkiestrze teatru Burgtheater (pol. Teatr Zamkowy). Od 1822 r. grał w orkiestrze dworskiej. W 1821 r. założył klasę oboju w Konserwatorium Wiedeńskim, którą kierował, aż do śmierci. W latach 1823-38 kierował także wspólnymi ćwiczeniami uczniów gry na instrumentach, a w 1838 r. był dyrektorem Konserwatorium.

Na podstawie własnych doświadczeń i eksperymentów oraz we współpracy z budowniczym drewnianych instrumentów dętych Stephanem Kochem (1772-1828) przyczynił się do zbudowania tzw. "oboju Sellnera-Kocha" (niem. Sellner-Koch-Oboe), który był wyposażony do 13 klapek i przez dziesiątki lat go używano i dalej przebudowywano w obszarze niemiecko-austriackim. Ten nowy wynalazek propagował Sellner w swojej książce »Oboe Schule« (pol. Szkoła gry na oboju), która zyskała duże uznanie.

Dzieła (wybór)


  • Theoretisch-praktische Oboe-Schule. 3 części, 1825.

Literatura


Linki