Karl Ferdinand Sohn

Karl (Carl) Ferdinand Sohn (ur. 10 grudnia 1805 w Berlinie; zm. 25 listopada 1867 w Kolonii) – niemiecki malarz, od 1838 profesor w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie i przedstawiciel szkoły düsseldorfskiej.

Autoportret w wieku 16 lat, 1821.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec : Johann Samuel z Prenzlau w Uckermark.
Matka : Louise z domu Gendrich z Prenzlau w Uckermark.

Życiorys

Karl Ferdinand Sohn rozpoczął w 1823 studia u Friedricha Wilhelma von Schadowa (1788–1862) w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. W 1826 razem z Juliusem Hübnerem (1806–1882), Carlem Friedrichem Lessingiem (1808–1880), Eduardem Bendemannem (1811–1889), Theodorem Hildebrandtem (1804–1874) i innymi uczniami, podążył za swoim nauczycielem do Düsseldorfu, gdzie stworzyli malarską szkołę düsseldorfską. Już jego pierwszy wykonany w Düsseldorfie w 1828 obraz Rinaldo und Armida zyskał uznanie podczas wystawy Zrzeszenia Artystów Nadrenii i Westfalii w 1829. Podczas wystawy w Berlinie w 1830 pozytywnie został oceniony przez krytyków jego kolejny obraz Rabunek Hylasa (Der Raub des Hylas).

Karl Ferdinand Sohn odbył podróż do Holandii i Belgii, gdzie studiował dzieła starych mistrzów. Razem z Bendemannem, Hildebrandtem i Hübnerem wyjechał w 1830 do Rzymu, gdzie pozostał do 1831. Pobyt we Włoszech dostarczył mu tematów do kolejnych prac m.in. do obrazu o tematyce mitologicznej Kąpiel Diany (Das Bad der Diana, 1833), który wykonał dla króla prus Fryderyka Wilhelma III (1770–1840). Inspiracją dla niego była też literatura, czego przykładem są Dwie Leonory ( Die beiden Leonoren, 1834) oraz Tasso i dwie Leonory (Tasso und die beiden Leonoren, 1838) do sztuki Torquato Tasso Johanna Wolfganga von Goethego (1749–1832), jak również Wyrok Parysa (Das Urteil des Paris, 1836) i Romeo i Julia (1836) do sztuki Romeo i Julia Williama Szekspira (1564–1616). W następnych latach namalował obrazy Donna Diana (1839), Siostry (Die Schwester, 1840), Vanitas (1844), Diana w kąpieli i jej nimfy (Diana im Bade und ihre Nymphen, lata 50-te), Lorelei (1853). Liczba jego obrazów historycznych nie jest duża i sięga tylko do 1853 roku, ponieważ w tym czasie malował także portrety i zajmował się działalnością pedagogiczną.

Po 1853 malował tylko portrety, a najwyższy poziom artystyczny osiągnął w portretach kobiet. Wymienić tutaj można portrety m.in. królowej Portugalii Stephanie von Hohenzollern-Sigmaringen, Sophie Eugenie Freifrau von Mumm (1844), księżnej Adelheid Marie von Anhalt-Dessau, księżnej von Croy, Charlotte von Reutern, Mathilde Wesendonck (1828–1902) i Clary Schumann (1819–1896).

Prawie wszyscy artyści szkoły düsseldorfskiej byli przez krótszy lub dłuższy czas jego uczniami. Poza nauką w klasie mistrzowskiej w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, gdzie uczył od 1832, a od 1838 był tam profesorem zwyczajnym malarstwa, kształcił ich w prywatnym atelier.

Karl Ferdinand Sohn zmarł na udar mózgu 25 listopadzie 1867 w Kolonii w domu przyjaciela Ferdinanda von Hillera (1811–1885).