Karl Hillebrand

Genealogia ↑

• Ojciec: Joseph (1788–1871), profesor filozofii w Gießen, historyk literatury;
• Matka: Caroline (1806–47), córka pedagoga Georga Wilhelma Hoffmanna (1779–1844);
• Przyrodni brat: Julius Hubert (1819–68), profesor prawa we Fryburgu Bryzgowijskim;
• Ożenił się: w 1879 z Jessie Laussot-Taylor;
• Dzieci: bezdzietny.

Życiorys ↑

Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnym mieście Karl Hillebrand rozpoczął w 1848 studia prawnicze na uniwersytecie w Gießen. We wrześniu tego samego roku brał udział w walkach podczas rewolucji we Frankfurcie nad Menem, a potem w powstaniu w Badenii. Został uwięziony w Rastatt i skazany na karę śmierci. Po brawurowej ucieczce udał się do Francji, gdzie przez Strasburg dotarł do Paryża. Na początku 1850 został sekretarzem Heinricha Heinego (1797–1856). Jednak Karl Hillebrand nie zaaklimatyzował się w stolicy Francji i dzięki znajomym ojca zamieszkał w Bordeaux. Po kilkuletniej działalności jako nauczyciel języka niemieckiego rozpoczął w 1854 studiowanie filologii, historii i literatury na uniwersytecie w Bordeaux. Pomimo ogłoszonej w Niemczech w 1858 amnestii postanowił pozostać we Francji, której obywatelstwo posiadał od 1857. W 1861 uzyskał na Sorbonie tytuł doktora filozofii. Na podstawie publikacji i wykładów o literaturze w Bordeaux i Sankt-Cyr powołano go w 1863 jako profesora literatury zagranicznej na uniwersytet w Douai. Prawdopodobnie z powodu wojny francusko-niemieckiej został zdymisjonowany w 1870 i wyjechał do Florencji, gdzie pracował jako wolny pisarz.

W książce La Prusse contemporaine et ses institutions (1867) Karl Hillebrand walczył o zrozumienie dla panujących w Niemczech stosunków. Pisał liczne artykuły dla francuskich czasopism („Revue des deux mondes”, „Journal de débats”, „Revue critique”) oraz był korespondentem angielskiego „Timesa”. Odrzucił proponowane mu przez uniwersytety w Bonn, Gießen, Monachium i Strasburgu stanowiska profesora historii czy literatury oraz posadę naczelnego redaktora „Augsburger Allgemeinen Zeitung“. We Florencji podobnie jak w Bordeaux i Paryżu brał czynny udział w życiu intelektualnym miasta. Niemiecka kolonia we Florencji, do której w latach 70-tych należeli m.in. Adolf von Hildebrand (1847–1921) i Hans von Marées (1837–1887) uzyskała dzięki niemu rozkwit intelektualny i kulturalny. Prowadzone w tym kręgu rozmowy o sztuce znalazły wyraz w wydanym anonimowo piśmie Zwölf Briefe eines ästhetischen Ketzers (1873). We Florencji Karl Hillebrand pisał artykuły dla czasopism niemieckich („Augsburger Allgemeine”, „Deutsches Literaturblatt”, „Deutsche Rundschau”, „Die Gegenwart”, „Neue Freie Presse”, „Nationalzeitung”), francuskich („Journal de débats” pod pseudonimem Ch. A. Fuxelles), angielskich („Contemporary Review”, „Fortnightly Review”, „Nineteenth Century Review”, „Pall Mall Gazette”) i włoskich („Rassegna Settimanale”).

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑