Karl Hubbuch


Karl Hubbuch (ur. 21 listopada 1891 r. w Karlsruhe; zm. 26 grudnia 1979 r. tamże) - niemiecki malarz, litograf i profesor w Państwowej Akademii Sztuki w Karlsruhe. Jego twórczość znajduje się bardzo blisko nowego nurtu w malarstwie niemieckim w lata 20 i 30 XX wieku tzw. Nowej Rzeczywistości.

Życiorys


Karl Hubbuch uczęszczał w latach 1908-1912 do Państwowej Akademii Sztuki w Karlsruhe, gdzie zawarł przyjaźń z Rudolfem Schlichterem i Georgiem Scholzem. Następnie studiował w Zjednoczonej Szkole Państwowej Sztuki Wolnej i Stosowanej (niem. Vereinigte Staatsschulen für freie und angewandte Kunst wówczas Unterrichtsanstalt des Kunstgewerbemuseums) w Berlinie u Emila Orlika, w tym samym czasie kiedy George Grosz był uczestnikiem kursu.

W 1914 r. Hubbuch zgłosił się jako ochotnik do wojska i służył jako artylerzysta do 1918 roku. Od 1920 r. do 1922 r. był uczestnikiem kursu mistrzowskiego w Karlsruhe. W 1922 r. ponownie studiował u Orlika. W 1924 r. zaczął uczyć litografii w Państwowej Akademii Sztuki w Karlsruhe, gdzie w w latach 1925-1933 był profesorem. W tym czasie odbywał coroczne podróże do Francji. W 1928 r. ożenił się z Hilde Isay. W latach 20-tych i na początku lat 30-tych, jego obrazy było można podziwiać na licznych wystawach m.in. na wystawie Neue Sachlichkeit (Nowa Rzeczywistość) w Mannheimie oraz w galerii Galerie Neumann-Nierendorf w Berlinie razem z pracami Grosza i Otto Dixa.

Między 1935 r. a 1945 r. reżim nazistowski zabronił mu wykonywanie zawodu artysty pod zarzutem tworzenia «zwyrodniałej sztuki». Od września do grudnia 1939 r. pracował w Państwowej Manufakturze Majolik w Karlsruhe (niem. Staatliche Majolika Manufaktur Karlsruhe), od 1940 r. przez rok jako malarz zegarów i od 1941 r. do 1945 r. ponownie w Państwowej Manufakturze Majolik.

Po wojnie przywrócono go w prawach profesora Państwowej Akademii Sztuki w Karlsruhe, gdzie pracował od 1947 r. do 1957 roku. W 1957 r. przeszedł na emeryturę, ale w kolejnych latach był aktywny na licznych wystawach w Europie. W 1961 r. otrzymał nagrodę Hans-Thoma-Preis, a w 1965 r. był gościem honorowym Deutsche Akademie Rom Villa Massimo w Rzymie.

W 1970 r. jego wzrok uległ istotnemu pogorszeniu (był prawie ślepy), co spowodowało, że do śmierci już Hubbuch nic nie namalował.

Największy zbiór jego prac znajduje się w muzeum Schloss Gochsheim w Kraichtal koło Karlsruhe.

Literatura


  • Helmut Goettl (Hrsg.), Wolfgang Hartmann, Michael Schwarz: Karl Hubbuch 1891–1979. Prestel, München 1981, ISBN 3791305654.

Linki