Karl Felix Halm


Karl Felix Halm (od 1872 Ritter von Halm; ur. 5 kwietnia 1809 w Monachium; zm. 5 października 1882 tamże) – niemiecki filolog klasyczny i bibliotekarz. W 1849 został pierwszym rektorem Maximiliansgymnasium w Monachium. (wyznanie katolickie, później starokatolickie)

Karl Felix Halm - Imagines philologorum
Karl Felix Halm.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


  • Ojciec: Felix (1758–1810), malarz pejzażysta, marszand, wydawca, syn kucharza dworskiego Felixa (1725–90) i Anastazji Grienwalder;
  • Matka: Maria Josepha z domu Mayr (1779–1863);
  • Ojczym: Johann Nepomuk Waldherr (zm. 1839), marszand;
  • Ożenił się: z Caroliną z domu Müller (zm. 1868);
  • Dzieci: 4.

Życiorys


Karl Felix Halm studiował filologię klasyczną na uniwersytecie w Monachium u Friedricha Wilhelma von Thierscha (1784–1860). Po zdanym w 1830 r. egzaminie państwowym otrzymał posadę nauczyciela w gimnazjum w Monachium. W 1839 r. został przeniesiony do gimnazjum i liceum do Spiry (Speyer). Następnie od 1846 r. pracował w gimnazjum w Hadamar i od 1849 do 1856 r. był rektorem nowo otwartego Maximiliansgymnasium w Monachium. Gdy w 1855 r. otrzymał propozycję profesury na Uniwersytecie Wiedeńskim, mianowano go w 1856 r. profesorem zwyczajnym filologii klasycznej na Uniwersytecie Monachijskim i dyrektorem Królewskiej Biblioteki Dworskiej i Państwowej (Königliche Hof- und Staatsbibliothek). W Monachium jego uczniem był Wilhelm Meyer.

Był członkiem Bawarskiej Akademii Nauk (od 1844), korespondencyjnym członkiem Pruskiej Akademii Nauk (od 1870) i Rosyjskiej Akademii Nauk w Sankt Petersburgu (od 1865).

Twórczość i dokonania


W celu poprawienia nauczania początkowego greki Karl Felix Halm opublikował w 1838 r. podręcznik Griechisches Lehrbuch für die zwei ersten Jahre eines griechischen Lehrkurses. Obok modernizacji szkolnictwa gimnazjalnego zajmował się studiowaniem rękopisów Cycerona, Tacyta i innych. Wkrótce jednak poświęcił się całkowicie literaturze łacińskiej, której pozostał wierny do końca życia. Razem z Johannem Georgiem Baiterem (1801–1877) opublikował nowe opracowanie wydania Johanna Caspara von Orelliego (1787–1849) pism Cycerona. Oprócz tego powstały liczne edycje krytyczne pism pisarzy łacińskich takich jak Waleriusz Maksymus, Minucjusz Feliks, Korneliusz Nepos, Wellejusz Paterkulus, Salwian z Marsylii i innych.

Jako bibliotekarz Karl Felix Halm przyczynił się do pomnożenia zbiorów bibliotecznych oraz rozwoju i organizacji działu manuskryptów. Opracował i wydał Catalogus codicum manuscriptorum Bibliothecae Regiae Monacensis (1858).

Dzieła (wybór)


  • Emendationes Vellejanae. 1836.
  • Griechisches Lehrbuch für die zwei ersten Jahre eines griechischen Lehrkurses. 1838.
  • Lectiones Stobenses. 2 części, 1841–42.
  • Anleitung zum Uebersetzen aus dem Deutschen ins Griechische. 2 części, 1849-1852.
  • Bibliothèque Quatremère. 4 części, 1858-1859.
  • Ueber einige controverse Stellen in der Germania des Tacitus. 1864.
  • Zu Minutius Felix. 1865.
  • Ueber die Textesquellen der Rhetorik des Quintilianus. 1866.
  • Sulpicii Severi libri qui supersunt. 1866.
  • Ueber die Aechtheit der dem Justus Lipsius zugeschriebenen Reden : eine litterar-historische Untersuchung. 1882.

Literatura


Linki