Konrad Hofmann
Konrad Hofmann (ur. 14 listopada 1819 roku w Kloster Banz; zm. 30 września 1890 w Waging am See) - niemiecki romanista, germanista i mediewista. (wyznanie brak danych)
Konrad Hofmann. Źródło: Wikimedia Commons |
Życiorys
Konrad Hofmann po ukończeniu w 1837 roku liceum w Bambergu przez trzy lata studiował medycynę w Monachium, potem filologię na uniwersytetach w Monachium, Erlangen, Lipsku i w Berlinie. W 1848 roku doktoryzował się w Lipsku u Heinricha Leberechta Fleischera pracą o Upaniszadach. W 1850 roku udał się do Paryża, aby studiować tam francuskie średniowiecze. Po powrocie do Monachium, dzięki poparciu Johanna Andreasa Schmellera został w 1853 roku jego następcą jako profesor nadzwyczajny, a w 1856 jako profesor zwyczajny na katedrze języka staroniemieckiego na uniwersytecie w Monachium. W 1869 roku jego zakres pracy został rozszerzony o język starofrancuski.
Hofmann dwa razy się ożenił: 1) w 1853 roku z wdową, 2) w 1884 roku. Zmarł nieoczekiwanie 30 września 1890 roku podczas pobytu w Waging bei Traunstein.
Jego uczniem był Franz Muncker (1855–1926).
Dzieła (wybór)
- Über ein Fragment des Guillaume d'Orenge, 1851.
- Amis et Amiles und Jourdaines de Blaivies. Zwei altfranzösische Heldengedichte des kerlingischen Sagenkreises, 1852.
- Girartz de Rossilho, 1855.
- Ein katalanisches Thierepos von Ramon Lull, 1871.
- Zur Textkritik der Nibelungen, 1872.
- Lutwins Adam und Eva, 1881.
- Johann Andreas Schmeller. Eine Denkrede, 1885.
Literatura
- Wolfgang Golther: „Hofmann, Konrad”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 50, Duncker & Humblot, Leipzig 1905, s. 436–438.
Linki
- Zbiór linków na stronie Deutsche Biographie.