Gottlieb Konrad Pfeffel
Gottlieb Konrad Pfeffel (ur. 28 czerwca 1736 roku w Colmar, zm. 1 maja 1809 roku tamże) - niemiecki pedagog i literat. (wyznania ewangelickiego)
Genealogia ↑
Brat Christian Friedrich; – ożenił się w Strassburgu w 1759 roku z Margarethe Cleophe Divoux (1738–1809); miał 13 dzieci (7 wcześnie zmarło).
Życiorys ↑
Po ukończeniu gimnazjum w Colmar i prywatnym nauczaniu przez pastora Nikolaus Christian Sander w Köndringen, w 1751 roku rozpoczął studia prawnicze w Halle i uczęszczał także na wykłady filozoficzne prowadzone przez Christiana Wolffa. W 1753 roku z powodu choroby oczu musiał przerwać studia i wrócił w 1754 roku przez Drezno i Lipsk do Colmar. W drodze powrotnej spotkał Christiana Fürchtegotta Gellerta. Pomimo ślepoty w 1758 roku dzięki wsparciu żony, brata i dzieci prowadził działalność pedagogiczną, jako liryk, dramaturg i tłumacz.
W 1763 roku został radcą dworu w Darmstadt. W 1773 roku otworzył w Colmar szkołę wojskową „École militaire“ (od 1782 roku „Académie militaire“) dla protestanckich chłopców, którzy w większości należeli do rodzin szlacheckich. Do jego uczniów należał między innymi Philipp Emanuel von Fellenberg i Carl zu Isenburg. Był członkiem Helvetischen Gesellschaft, Lesegesellschaft (Towarzystwo Czytelnicze) w Colmar i w 1808 roku został członkiem Bawarskiej Akademii Nauk (niem. Bayerische Akademie der Wissenschaften ).
Znaczenie ↑
Jako literat rozpoczął już w okresie studiów tłumaczenia literatury niemieckiej i francuskiej, które w związku z jego pedagogicznymi i religijnymi zainteresowaniami spowodowały nadanie mu praw obywatelskich miasta Biel, a także obywatelstwa Szwajcarii. Jego gruntowna znajomość kultury niemieckiej i francuskiej umożliwiła mu stanie się literackim pośrednikiem między Francją, krajami niemieckimi i Szwajcarią.
Zainspirowany twórczością Christiana Fürchtegotta Gellerta pisał przede wszystkim bajki o treściach społeczno-krytycznych i zawierające nauki polityczne jak również epigramaty, ballady i idylle. Do końca życia trzymał się pragmatyczno-pedagogicznego rozumienia literatury późnego oświecenia i protestował przeciw estetyce klasyków i etyce Immanuela Kanta.
Dzieła (wybór) ↑
- Philemon und Baucis: Ein Schauspiel in Versen von einem Aufzuge, Straßburg, 1763.
- Neue Beiträge zur deutschen Maculatur, Frankfurt, 1766.
- Dramatische Kinderspiele, Strasburg, 1769.
- Der Einsiedler: ein Trauerspiel in Versen von einem Aufzuge, Carlsruhe, 1771.
- Fabeln, der Helvetischen Gesellschaft gewidmet, Basel, 1783.
- Poetische Versuche, Wien, 1791-1802.
Literatura ↑
- Schäfer, Walter E., „Pfeffel, Gottlieb Konrad“, w: Neue Deutsche Biographie tom 20 (2001), strona 307.
- Martin, „ Pfeffel, Gottlieb Konrad“, w: Allgemeine Deutsche Biographie tom 25 (1887), strony 614-618.
Linki ↑
- Pisma Gottlieba Konrada Pfeffela i o nim w: Katalog der Deutschen Nationalbibliothek.
- Portrety Gottlieba Konrada Pfeffela w Digitaler Portraitindex.