Kuno Meyer

Kuno Meyer (ur. 20 grudnia 1858 w Hamburgu; zm. 11 października 1919 w Lipsku) – niemiecki celtolog i założyciel kilku czasopism poświęconych studiom celtyckim. (wyznanie ewangelickie)

Kuno Meyer
Kuno Meyer.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec: Eduard (1804-84), dr filozofii, nauczyciel gimnazjalny w Johanneum w Hamburgu;
  • Matka: Henriette z domu Dessau (1836-1905) z Celle;
  • em>Brat: Eduard Meyer (1855–1930), historyk, egiptolog i orientalista;
  • Żona: od 1915 Florence Youngblood (ur. 1888).

Życiorys i twórczość

Kuno Meyer, podobnie jak jego brat Eduard, uczęszczał do Gymnasium Johanneum w Hamburgu, którego rektorem był wówczas Johannes Classen (1805-1891). W latach 1874–76 mieszkał w Edynburgu, gdzie pomagał niewidomemu uczonemu niemieckiemu. Tutaj uczył się języka angielskiego i zetknął się pierwszy raz z kulturą celtycką. W 1876 wrócił do Johanneum, gdzie w 1879 zdał egzamin dojrzałości. Początkowo studiował na uniwersytecie w Lipsku germanistykę, a później indoeuropeistykę u Karla Brugmanna i Ernsta Windischa oraz sanskryt. Windisch przybliżył mu język celtycki i wywarł silny wpływ na przebieg jego dalszej kariery naukowej. Podczas studiów odbył służbę wojskową i spędził jeden rok jako nauczyciel w angielskiej rodzinie. W 1883 roku ukończył studia i uzyskał stopień doktora dzięki dysertacji pt. Eine mittelirische Version der Alexandersage. Rok później wyjechał do Anglii, gdzie na University College w Liverpoolu uczył do 1911 roku języka niemieckiego i literatury niemieckiej. Do grona jego tutejszych przyjaciół zaliczali się celtolodzy Whitley Stokes i John Strachan.

W swoich publikacjach Kuno Meyer opracowywał celtycką, szczególnie irlandzką literaturę. Uwagę jego zwracała zwłaszcza liryka, którą zebrał z wczesnych manuskryptów i przetłumaczył na język angielski, co zyskało pochwałę nawet brytyjskich krytyków. Na reprezentowaną przez siebie dziedzinę nauki wywarł istotny wpływ po założeniu w 1896 roku czasopisma Zeitschrift für Celtische Philologie i stworzeniu razem z Whitleyem Stokesem Archivs für keltische Lexikographie (1898-1907). Wspólnie z Johnem Strachanem powołał do życia w 1903 roku szkołę School of Irish Learning, która była poprzedniczką School of Celtic Studies (Dublin Institute of Advanced Studies). Jej organem prasowym zostało w 1904 roku czasopismo Ériu. W 1911 roku objął w Berlinie jedyną w Niemczech katedrę filologii celtyckiej.

Pomimo dolegliwości fizycznych Kuno Meyer udał się w 1914 roku w podróż propagandową do Stanów Zjednoczonych Ameryki, aby zyskać wśród tamtejszych Irlandczyków i Niemców sympatię dla niemieckiej polityki wojennej. Ta działalność spotkała się z ostrą krytyką ze strony francuskiej i angielskiej. Pod naciskiem angielskim odebrano mu w 1915 roku tytuł honorowego obywatela Dublina i Cork oraz tytuł doktora honoris causa w dziedzinie celtologii University of Liverpool. Dopiero po śmierci został zrehabilitowany w 1920 roku.

Dzieła (wybór)

  • The Cath Finntrága or Battle of Ventry, 1885.
  • Aislinge Meic Conglinne, 1892.
  • Cáin Adamnáin, 1905.
  • Die irisch-gälische Literatur, 1909.
  • Fianaigecht, 1910.
  • Selections from ancient Irish poetry, 1913.
  • Learning in Ireland in the fifth century and the transmission of letters, 1913.
  • Nordisch-Irisches, 1918.

Literatura

Artykuł jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Autor: Roman Penkała