Ludwig Schuncke

Ludwig Schuncke także Louis Schunke (ur. 21 grudnia 1810 w Kassel; zm. 7 grudnia 1834 w Lipsku) – niemiecki pianista i kompozytor.

Życiorys ↑

Ludwig Schnucke urodził się 21 grudnia 1810 w Kassel jako syn waltornisty Johanna Gottfrieda Schuncke (1777–po 1837). Już w wieku 10 lat wystąpił publicznie jako pianista. W marcu 1822 r. zagrał pod dyrekcją Ludwiga Spohra (1784–1859) Koncert fortepianowy a-moll op. 85 Johanna Nepomuka Hummela (1778–1837). W 1827 r. udał się do Paryża, gdzie studiował teorię harmonii i kontrapunkt u Antona Reicha (1770–1836). W Paryżu zaprzyjaźnił się z Friedrichem Kalkbrennerem (1785–1849), Johannem Peterem Pixisem (1788–1874) i Hectorem Berliozem (1803–1869).

W 1830 r. wrócił do Niemiec, do Stuttgartu, gdzie jego ojciec i brat Ernst grali w orkiestrze dworskiej jako waltorniści. Po podróży koncertowej m.in. do Wiednia, Pragi i Drezna osiadł w grudniu 1833 r. w Lipsku, gdzie razem z Robertem Schumannem (1810–1856), Friedrichem Wieckiem (1785–1873) i innymi przyjaciółmi założył czasopismo Neue Zeitschrift für Musik. W podziękowaniu za dedykację Wielkiej sonaty op. 3 („dédiée à son ami R. Schumann“) Schumann zadedykował mu kilka miesięcy później, w maju 1834 r., Toccatę op. 7 („dédiée à son ami Louis Schuncke“).

Schuncke ciężko zachorował jesienią 1834 r. i zmarł 7 grudnia 1834 na suchoty jak wówczas określano gruźlicę płuc. Został pochowany na cmentarzu Alter Johannisfriedhof w Lipsku.

Dzieła (wybór) ↑

Utwory fortepianowe ↑

  • Scherzo capriccioso op. 1
  • Variations quasi Fantaisie brillantes sur une thème originale d-moll/D-Dur op. 2 (1829)
  • Wielka sonata g-moll (Große Sonate g-Moll) op. 3 (1832)
  • Fantasie brillante E-dur op. 5 (1833)
  • Allegro passionato a-moll op. 6 (1833)
  • Divertissement brillant op. 7
  • I kaprys c-dur (1er Caprice C-Dur à Mademoiselle Clara Wieck) op. 9 (ok. 1836, zadedykowany Clarze Wieck)
  • II kaprys c-moll (2de Caprice c-Moll) op. 10 (Frédéric Chopin gewidmet) (ca. 1836, zadedykowany Fryderykowi Chopinowi)
  • Rondo brillant Es-dur op. 11 (1834)
  • Rondo D-dur op. 15
  • Deux Pièces caractéristiques op. 13 pour piano à quatre mains (na cztery ręce, ukazało się w 1834):
    • Nr 1 Andante con moto b-moll
    • Nr 2 Presto c-moll

Utwory wokalne ↑

  • Miłość matki na głos i fortepian (Mutterliebe – für Singstimme und Klavier)
  • Cztery pieśni
    • Pieśń wiosny na głos i fortepian (Frühlingslied – für Singstimme und Klavier)
    • Młodzieniec przy potoku na głos i fortepian (Der Jüngling am Bache – für Singstimme und Klavier)
    • Życzenie dziecka na głos i fortepian (Des Kindes Wunsch – für Singstimme und Klavier)
    • Pieśń Gretchen (Gretchens Lied)
  • Siedem pieśni
    • Kołysanka (Wiegenlied)
    • Pieśń pasterki (Lied der Hirtin)
    • Tęsknota (Das Sehnen)
    • Koniec Bethe (Die Bethenden)
    • Pierwsza utrata (Erster Verlust)
    • Król Olch (Erlkönig)
    • Bądź zdrów (Lebe Wohl)
  • Pięć pieśni op. 8
    • Pieśń Gretchen (Gretchens Lied)
    • Oczekiwanie (Die Erwartung)
    • Altana (Die Laube)
    • Chciałbym Ci powiedzieć (Ich möchte dir wohl sagen)
    • Młodzieniec przy potoku (Der Jüngling am Bach)

Linki ↑

Autor: Roman Penkała