Ludwig Wachler

Johann Friedrich Ludwig Wachler (ur. 15 kwietnia 1767 w Gocie (niem. Gotha); zm. 4 kwietnia 1838 we Wrocławiu (niem. Breslau) - niemiecki historyk literatury.

Ludwig Wachler
Ludwig Wachler.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Carl Adolph Wachler, tajny radca w Gotha; matka brak danych; - ożenił się 24.11.1789 roku w Rinteln z Juliane Asbrandt (1769-1846); miał 8 dzieci.

Życiorys

Ludwig Wachler uczony był przez prywatnego nauczyciela i w 1783 roku wstąpił do ostatniej klasy gimnazjum. W 1784 roku rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Jenie. Oprócz tego studiował filologię i filozofię. W wyniku pojedynku musiał opuścić uniwersytet w Jenie i przeniósł się do Getyngi, gdzie głównie poświęcił się filologii, a jego wykładowcą był profesor Christian Gottlob Heyne. W Getyndze prowadził rozwiązłe życie studenta, popadł w długi i w lecie 1788 roku został wychowawcą w Rinteln, gdzie wkrótce ukończył studia.

W 1788 roku po przedłożeniu pracy Dissertatio de Pseudo-Phocylide został doktorem filozofii, a końcem tegoż roku profesorem nadzwyczajnym w Rinteln jako filolog i historyk Kościoła. W 1790 roku został rektorem w Herford w Friedrichsgymnasium, na uniwersytecie w Rinteln w 1794 roku trzecim profesorem na wydziale teologicznym, 1797 roku profesorem historii i bibliotekarzem, a w 1801 roku nadano mu godność doktora teologii.

Jesienią 1801 roku Ludwig Wachler otrzymał nominację na profesora filozofii w Marburgu, a od 1802 roku był także profesorem historii i teologii.

W 1815 roku otrzymał powołanie na uniwersytet do Wrocławia. Oprócz prowadzenia katedry historii został także radcą konsystorza. Jego działalność literacka tutaj była poświęcona tematom literackim i historycznym. Dokończył tu rozpoczęte w Getyndze dzieło Geschichte der historischen Forschung und Kunst seit der Wiederherstellung der litterärischen Cultur in Europa i napisał podręcznik do historii Lehrbuch der Geschichte zum Gebrauch bei Vorlesungen auf höheren Unterrichtsanstalten (1816). Swoje akademickie wykłady zawarł w książce Vorlesungen über die Geschichte der teutschen Nationallitteratur. Jego najbliższym przyjacielem we Wrocławiu był filolog klasyczny Franz Passow. Ludwig Wachler z powodu wypowiedzi w 1819 roku w kwestii uprawiania gimnastyki tzw. spór Breslauer Turnfehde , w którym był jej zwolennikiem, został zwolniony z funkcji radcy konsystorza i szkolnego. W 1824 roku nominowano go na naczelnego bibliotekarza biblioteki królewskiej i uniwersyteckiej.

Za położone zasługi na niwie nauki został uhonorowany w 1833 złotym medalem GOLDENE MEDAILLE FÜR KUNST UND WISSENSCHAFT.

W ostatnich latach życia ciężko chorował i po wielu cierpieniach zmarł 4 kwietnia 1838 we Wrocławiu.

Dzieła (wybór)

  • Ernste Worte der Vaterlandsliebe, 1813.
  • Lehrbuch der Geschichte zum Gebrauch bei Vorlesungen auf höheren Unterrichtsanstalten, 1816.
  • Vorlesungen über die Geschichte der teutschen Nationallitteratur, 2 tomy 1818-1819.
  • Philomathie, 3 tomy 1819-1821.
  • Handbuch der Geschichte der Litteratur, 4 tomy 1804.
  • Lehrbuch der Litteraturgeschichte, 1827.

Literatura

  • Max Hippe: Johann Friedrich Ludwig Wachler. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 40, Duncker & Humblot, Leipzig 1896, s. 416-419.
  • Matthias Wolfes: WACHLER, Johann Friedrich Ludwig. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 21, Bautz, Nordhausen 2003, ISBN 3-88309-110-3, s. 1513-1519.