Max Koch (ur. 22 grudnia 1855 w Monachium; zm. 19 grudnia 1931 we Wrocławiu (wówczas niem. Breslau)) – niemiecki germanista i historyk sztuki. (wyznanie katolickie)

Genealogia

  • Ojciec: Guido Ritter von Koch (bawarski osobisty tytuł szlachecki od 1879, 1815-82), dr medycyny, profesor, dworski stomatolog, syn profesora chirurgii Andreasa (1775–1846) i Magdaleny Gantner;
  • Matka: Wilhelmine Ascher (ur. 1822);
  • Stan cywilny: kawaler.

Życiorys

Max Koch studiował historię literatury na uniwersytecie w Monachium u Michaela Bernaysa (1834–1897) i Konrada Hofmanna (1819–1890). Dzięki dysertacji pt. Die Schleswigschen Literaturbriefe uzyskał w 1878 tytuł doktora filozofii. Następnie przebywał w Berlinie, gdzie uczestniczył w seminariach Wilhelma Scherera (1841–1886) oraz w Londynie i Paryżu. W 1879 habilitował się na uniwersytecie w Marburgu, gdzie od 1885 był profesorem nadzwyczajnym. W 1890 został profesorem historii literatury na uniwersytecie we Wrocławiu, gdzie 8 stycznia 1896 awansował na profesora zwyczajnego, a w 1918 był rektorem uniwersytetu. 1 kwietnia 1924 przeszedł na emeryturę.

Max Koch w swoich badaniach poświęcił się przede wszystkim biograficznemu tłu oraz historycznemu i narodowemu kontekstowi literatury. Szczególne zasługi uzyskał na polu, jeszcze młodej w Niemczech, porównawczej historii literatury. Jego zainteresowania dotyczyły związku materiału i historycznych motywów literatury europejskiej. Wydawał czasopisma Zeitschrift für vergleichende Literaturgeschichte (1887-1910) i Studien zur vergleichenden Literaturgeschichte (1901–1909).

Po przegranej przez Niemcy I wojnie światowej, która bardzo dotknęła Maxa Kocha, odszedł od kosmopolitycznej bazy komparatystyki i przyjął postawę nacjonalistyczną, która szła w parze z uwielbieniem Richarda Wagnera (1813–1883) i wpłynęła na jego dalsze publikacje.

Dzieła (wybór)

  • Gottsched und die Reform der deutschen Literatur im achtzehnten Jahrhundert. Richter, Hamburg 1887.
  • Geschichte der Deutschen Literatur. Göschen, Leipzig 1893.
  • Geschichte der Deutschen Literatur von den ältesten Zeiten bis zur Gegenwart. 2 tomy, wyd. przez Friedricha Vogta i Maxa Kocha. 1897.
  • Wydawca: August von Platen. Sämtliche Werke in zwölf Bänden. Hesse & Becker, Leipzig 1910.
  • Dantes Bedeutung für Deutschland. Kirchheim, Mainz 1921.
  • Richard Wagners geschichtliche völkische Sendung. H. Beyer & Söhne, Langensalza 1927.

Literatura

  • Hans-Joachim Schulz: Koch, Max w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 12, Duncker & Humblot, Berlin 1980, ISBN 3-428-00193-1, s. 272 f. (online).

Linki