Oswald Myconius

Oswald Myconius (właśc. Oswald Geißhüsler znany także jako Oswald Geisthauser, Osvaldus Geißhüßler, Osualdus Molitoris; ur. w 1488 roku w Lucernie, zm. 14 października 1552 w Bazylei) - szwajcarski reformator religijny. (wyznania katolickiego później ewangelicko-reformowanego)

Oswald Myconius
Oswald Myconius. Tablica pamiątkowa w Lucernie.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys i działalność

Przypuszczalnie urodził się jako syn młynarza w Lucernie. Podstawowe wykształcenie otrzymał w Rottweil/Neckar i Bernie gdzie jego nauczycielem był humanista Michael Rubellus. Od 1510 roku studiował na uniwersytecie w Bazylei, na który immatrykulował jako Osualdus Molitoris. Po czterech latach studiów został bakałarzem w szkole łacińskiej przy kościele Theodorskirche. W Bazylei poznał nie tylko Erazma z Rotterdamu, który nadał mu nazwisko Myconius lecz także Henricusa Glareanusa i Hansa Holbeina. W latach 1516-1519 uczył w szkole łacińskiej w Zurychu przy kościele Grossmünster, gdzie opowiedział się za powołaniem Ulricha Zwingli na plebana, a w latach 1520-1522 w szkole przy kościele Chorherrenstift w swoim rodzinnym mieście skąd został wypędzony jako zwolennik Ulricha Zwingli. Jego starania o stałą posadę w Baden, Freiburgu (Üechtland) i klasztorze Einsiedeln były daremne, w 1523 roku wrócił do Zurychu i uczył w szkole przy Fraumünsterstift. Wspólnie z Ulrichem Zwingli prowadził nowotestamentowe wykłady i w 1524 roku opublikował obronę Reformacji w Zurychu. Po śmierci Ulricha Zwingli nie chciał zostać dłużej w Zurychu. Za wstawiennictwem byłego ucznia Thomasa Plattera został powołany do Bazylei gdzie rada miasta w grudniu 1531 roku mianowała go diakonem w kościele St. Alban, a w 1532 roku wybrała go jako następcę Jana Oekolampada na proboszcza w katedrze w Bazylei (Basler Münster). Ten urząd, z którym związane było również stanowisko profesora Nowego Testamentu na uniwersytecie pełnił aż do śmierci.

Od 1519 roku publicznie przyznawał się jako zwolennik Reformacji i przyjaciel Ulricha Zwinglie, którego napisał pierwszą biografię w 1532 roku. W 1534 roku pod kierownictwem Myconiusa "bazylejskie wyznanie" zostało przyjęte w Mülhausen. W 1536 roku razem z Johannem Heinrichem Bullingerem i Simonem Grynaeusem opracował »Confessio Helvetica prior« (wyznanie helweckie). Od 1536 roku zajmował się przede wszystkim kwestią, jak kościół może zachować niezależność wobec władzy świeckiej.

W sporze dotyczącym Komunii Świętej - po początkowym odrzuceniu - od 1536 roku oceniał "wittenberską zgodę" pozytywnie, co zaszkodziło jego przyjaźni z Bullingerem. Do dalszych nieporozumień z Bullingerem i Janem Kalwinem doszło w 1549 roku z powodu »Consensus Tigurinus« (porozumienie o Wieczerzy Pańskiej) zawartego bez udziału Bazylei.

Oprócz prac z zakresu egzegezy Ewangelii Marka (1538) wydał kazania i wykłady Oekolampada i opracował jego katechizm. Myconius jako teolog był jednym z pierwszych irenistów.

Dzieła (wybór)

  • Descriptio Helvetiae, nec non panegyricon XIII. Helvetiae partium, 1519.
  • Osvaldi Myconii Lvcernani ad sacerdotes Heluetiae, qui Tigurinis male loquu[n]tur suasoria, ut male loqui desinant, 1524.
  • In Evangelivm Marci Docta Et Pia Osvaldi Myconii Lucerani, iam primum in lucem edita Expositio, 1538.

Literatura

  • Thomas Konrad Kuhn: Myconius, Oswald. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 18, Duncker & Humblot, Berlin 1997, s. 662.
  • Karl Friedrich Ledderhose: Myconius, Oswald. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 23, Duncker & Humblot, Leipzig 1886, s. 127–129.
  • Melchior Kirchhofer: Oswald Myconius: Antistes der baslerischen Kirche. Zürich 1813. (online)
  • Karl Rudolf Hagenbach: Johann Oekolampad und Oswald Myconius. Die Reformatoren Basels; Leben und ausgewählte Schriften. Elberfeld 1859. (online )