Otto Seeck

Otto Karl Seeck (ur. 2 lutego 1850 w Rydze; zm. 29 czerwca 1921 w Münster (Westfalia)) – niemiecki historyk klasyczny. (wyznanie ewangelickie)

Otto Karl Seeck
Otto Karl Seeck.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec: Friedrich Wilhelm Seeck (1793–1859), pochodzący z Prus Wschodnich ślusarz, później właściciel fabryki w Rydze;
  • Matka: Ottilie Hagentorn (1820–1902);
  • Żona: od 1882 Auguste z domu Jessen;
  • Dzieci: 2 synów i 3 córki.

Życiorys i twórczość

Po ukończeniu gimnazjum w Rydze Otto Seeck studiował chemię na uniwersytecie w Dorpacie (obecnie Tartu). Po dwóch semestrach przerwał studia i udał się do Berlina, aby tam studiować historię u Theodora Mommsena. W 1872 roku doktoryzował się u Mommsena dysertacją Quaestiones de Notitia dignitatum (opublikowana w 1876), a w 1878 habilitował się również w Berlinie. Dzięki wsparciu Mommsena został w 1881 roku profesorem nadzwyczajnym historii rzymskiej i archeologii na uniwersytecie w Greifswaldzie jako następca Theodora Hirscha. Mommsen starał się też zdobyć poparcie dla Seecka u zięcia Ulricha von Wilamowitz-Moellendorffa, który był również profesorem w Greifswaldzie. 1 października 1885 roku Seeck otrzymał nominację na profesora zwyczajnego. Od 1907 był profesorem w nowo powstałym uniwersytecie w Münster.

Obok studiów dotyczących Odysei Homera i starożytnej historii sztuki późny antyk stanowił główny obszar jego badań. Otto Seeck uczestniczył w wydaniu Kodeksu Teodozjańskiego (Codex Theodosianus). Napisał liczne, do dzisiaj fundamentalne artykuły, do Realencyclopädie der Classischen Altertumswissenschaft Augusta Paulyego. Poza tym opublikował Die Briefe des Libanius, zeitlich geordnet (Listy Libaniusa, uporządkowane chronologicznie, 1906, nowe wydanie 1966) i opracował Die Regesten der Kaiser und Päpste für die Jahre 311 bis 476 n. Chr. (Panowanie cesarzy i papieży w latach 311-476 po Chrystusie, 1919, nowe wydanie 1984).

Najbardziej znany stał się dzięki dziełu Geschichte des Untergangs der antiken Welt (6 tomów, Historia upadku świata antycznego 1895–1920, nowe wydania 1966, 2000, z wprowadzeniem Stefana Rebenicha), które skierowane było do świata fachowców oraz ogółu społeczeństwa. W dążeniu do odkrycia historycznych prawidłowości, Otto Seeck – daleki od rasizmu – nie widział germańskiego zagrożenia jako przyczyny upadku Rzymu, lecz wewnętrzne przyczyny, przede wszystkim rosnącą dekadencję rzymskich klas rządzących.

Pisma (wybór)

  • Quaestiones de notitia dignitatum. Dysertacja, Berlin 1872.
  • Notitia dignitatum. Accedunt notitia urbis Constantinopolitanae et laterculi provinciarum. Berlin 1876.
  • Die Kalendertafel der Pontifices. Berlin 1885.
  • Die Quellen der Odyssee. Berlin 1887.
  • Die Entwicklung der antiken Geschichtsschreibung und andere populäre Schriften. Berlin 1898.
  • Die Briefe des Libanius zeitlich geordnet. Leipzig 1906.
  • Regesten der Kaiser und Päpste für die Jahre 311 bis 476 n. Chr.: Vorarbeit zu einer Prosopographie der christlichen Kaiserzeit. Stuttgart 1919.
  • Geschichte des Untergangs der antiken Welt. 6 tomów. Metzler, Stuttgart 1895–1920.

Literatura

Artykuł jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Autor: Roman Penkała