Siegfried Ochs
Siegfried Ochs (pseudonim Diego Fischers; ur. 19 kwietnia 1858 we Frankfurcie nad Menem; zm. 6 lutego 1929 w Berlinie) – niemiecki kompozytor, dyrygent i kierownik chóru. Skomponował operę Im Namen des Gesetzes (W imieniu prawa, 1888), do której napisał też libretto. (wyznanie mojżeszowe)
 |
| Siegfried Ochs, rysunek Maxa Liebermanna. Źródło: Wikimedia Commons |
Życiorys
Siegfried Ochs studiował początkowo chemię na politechnice w Darmstadt i na uniwersytecie w Heidelbergu. Jednak oprócz tego pracował w miejscowym teatrze jako korepetytor i malarz dekoracji. W 1878 roku udał się do Berlina, aby studiować muzykę w tamtejszej Królewskiej Wyższej Szkole Muzycznej, której rektorem w tym czasie był Joseph Joachim. Jego nauczycielami byli Schultze, Ernst Rudorff, Friedrich Kiel i Heinrich Urban. W 1882 roku założył w Berlinie chór Siegfried Oschen Gesangverein (później Philharmonischer Chor, którym kierował do śmierci. Z przyczyn finansowych chór rozwiązano w 1920 roku i odtąd funkcjonował jako chór Wyższej Szkoły Muzycznej, w której Ochs był nauczycielem. Ochs uchodził za wybitnego interpretatora utworów chóralnych Johanna Sebastiana Bacha.
Siegfried Ochs skomponował operę Im Namen des Gesetzes (W imieniu prawa, Hamburg, 1888), dwie operetki, muzykę chóralną, duety na sopran i alt oraz pieśni. Najbardziej znanymi utworami Ochsa są: pieśń Dank sei Dir, Herr (którą wydał jako dzieło Georga Friedricha Händla w jego oratorium Izrael w Egipcie i przez długi czas za takowe była uważana, ale obecnie wykonywana jest jako utwór Ochsa[1]) i parodie 14 znanych kompozytorów, wśród nich Jana Sebastiana Bacha, Josepha Haydna, Wolfgang Amadeus Mozarta, Ludwiga van Beethovena i Richarda Wagnera, przez połączenie ich ówczesnych stylów z pieśnią ludową Kommt ein Vogel geflogen.
Po przejęciu władzy w 1933 roku przez reżim nazistowski utwory Siegfrieda Ochsa zabroniono wykonywać.
 |
| Grób Siegfrieda Ochsa na Urnenfriedhof w Berlinie-Wedding. Źródło: Wikimedia Commons |
Dzieła (wybór)
- Transcriptions humoristiques d'une chanson populaire allemande, 1890 (online)
- Anton Bruckner, Te Deum, 1896.
- Geschehenes, Gesehenes, 1922 (autobiografia).
- Über die Art, Musik zu hören, 1926.
Literatura
- Siegfried Oechsle: Ochs, Siegfried. W: Ludwig Finscher (wyd..): Die Musik in Geschichte und Gegenwart. 2 wydanie, Personenteil, tom 12 (Mercadante – Paix). Bärenreiter/Metzler, Kassel 2004, ISBN 3-7618-1122-5.
- Kurt Singer: Siegfried Ochs, der Begründer des Philharmonischen Chors. Werk-Verlag, Berlin 1933.
Linki
- Biografia Siegfrieda Ochsa w Singer, Isidore; et al. (eds.). The Jewish Encyclopedia. New York: Funk & Wagnalls.
Przypisy
- ↑ Martin Staehelin: „Dank sei Dir, Herr“ – Zur Erklärung einer Händel-Fälschung des frühen zwanzigsten Jahrhunderts. W: Göttinger Händel-Beiträge. Band 2. Bärenreiter, 1986, ISBN 3-7618-0779-1, ISSN 0177-7319, s. 194–206 (digitale-sammlungen.de [dostęp 29.03.2020]).