Ulrich Wilcken
Ulrich Wilcken (ur. 18 grudnia 1862 w Szczecinie; zm. 10 grudnia 1944 w Baden-Baden) – niemiecki historyk klasyczny, egiptolog i papirolog.
Życiorys ↑
Po ukończeniu gimnazjum humanistycznego w Szczecinie Ulrich Wilcken studiował od 1880 r. historię starożytną, filologię klasyczną, egiptologię i asyrologię na uniwersytetach w Berlinie, Tybindze, Lipsku i ponownie w Berlinie, gdzie jednym z jego nauczycielem był Theodor Mommsen. W 1885 r. obronił na uniwersytecie w Berlinie pracę doktorską zatytułowaną Observationes ad historiam Aegypti provinciae Romanae depromtae e papysis Graecis Berolinensibus ineditis.
W kolejnych latach, dzięki wsparciu Mommsena, pracował przy katalogowaniu papirusów w Królewskiej Bibliotece w Berlinie i Pruskiej Akademii Nauk. W 1888 r. habilitował się na uniwersytecie w Berlinie z zakresu historii antycznej pracą Aktenstücke aus der königlichen Bank zu Theben in den Museen von Berlin, London, Paris i w tym samym roku został tam Privatdozentem, a w 1889 r. profesor zwyczajny historii starożytnej. W 1891 r. został następcą Eduarda Meyera na uniwersytecie we Wrocławiu jako profesor zwyczajny historii starożytnej. W 1900 r. przeniósł się na uniwersytet do Würzburga, w 1903 r. do Halle, w 1906 do Lipska, w 1912 do Bonn, w 1915 do Monachium i ostatecznie w 1917 r. do Berlina jako następca Otto Hirschfelda. W 1931 r. Wilcken przeszedł na emeryturę.
W 1906 r. wybrano go na członka Saksońskiej Akademii Nauk w Lipsku, w 1915 Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium i w 1921 Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie.
Wilcken był prekursorem badań grecko-rzymskich papirusów w Niemczech. W 1899 r. prowadził wykopaliska w Heraklepolis. Razem z austriackim historykiem prawa Ludwigiem Mitteisem (1859–1921) napisał podręcznik Grundzüge und Chrestotathie der Papyruskunde (1924). Na uniwersytecie w Halle stworzył zbiór papirusów i należał do organizatorów zakupu papirusów przez niemieckie uniwersytety i muzea na międzynarodowych aukcjach. W 1901 r. utworzył czasopismo Archiv für Papyrusforschung und verwandte Gebiete poświęcone papirologii. Poza tym napisał historię starożytnej Grecji pt. Griechische Geschichte im Rahmen der Altertumsgeschichte, jak również biografię Aleksandra Wielkiego pt. Alexander der Große (1931).
Dzieła (wybór) ↑
- Observationes ad historiam Aegypti provinciae Romanae depromptae e papyris Graecis Berolinensibus ineditis, Haack, Berlin 1885.
- Griechische Ostraka aus Aegypten und Nubien. Ein Beitrag zur antiken Wirtschaftsgeschichte, 2 tomy, Giesecke & Devrient, Leipzig 1899.
- Grundzüge und Chrestomathie der Papyruskunde, 2 tomy, Leipzig 1912 (wspólna praca z Ludwigiem Mitteisem).
- Griechische Geschichte im Rahmen der Altertumsgeschichte, Oldenbourg, München 1924.
- Urkunden der Ptolemäerzeit (ältere Funde), 2 tomy, de Gruyter, Berlin 1927.
- Alexander der Große, Quelle & Meyer, Leipzig 1931.
- Die Bremer Papyri, Berlin 1936.
Literatura ↑
- Klaus-Gunther Wesseling: Wilcken, Ulrich w Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 17, Bautz, Herzberg 2000, ISBN 3-88309-080-8, sp. 1546–1551.
Linki ↑
- Pisma Ulricha Wilckena i o nim w Katalog der Deutschen Nationalbibliothek.
- Ulrich Wilcken w Professorenkatalog der Universität Halle/Saale, online.