Uwe Johnson

Uwe Johnson (ur. 20 lipca 1934 w Kamieniu Pomorskim; zm. prawdopodobnie w nocy z 23 lutego na 24 lutego 1984 w Sheerness on Sea, Anglia) był niemieckim pisarzem należącym do Grupy 47. (wyznanie ewangelickie)

Uwe Johnson (w środku) podczas wręczenia Nagrody im. Fontane 1960
Uwe Johnson (w środku) podczas wręczenia Nagrody im. Fontane 1960.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ożenił się w 1962 r. z Elisabeth Schmidt, z którą rozstał się w 1978; miał córką.

Życiorys

Uwe Johnson był synem rolnika i urzędnika ministerialnego. Do czwartej klasy uczył się w szkole w Anklam, następnie do stycznia 1945 w szkole niemieckiej w Kościanach (niem. Kosten) koło Poznania. W kwietniu 1945 r. rodzina schroniła się u krewnych w Recknitz koło Güstrow, gdzie przebywała do 1946 roku. Ojciec Johnsona został aresztowany przez Sowietów i deportowany do Związku Radzieckiego, gdzie zmarł w 1947. Matka przeprowadziła się z Uwe i jego pięć lat młodszą siostrą do Güstrow. Tam w 1952 r. zdał egzamin dojrzałości w John-Brinckman-Oberschule. W latach 1947–49 był w Güstrow członkiem ewangelickiego kręgu młodzieżowego skupionego wokół teologa Gerharda (Ernst) Bosinskiego (1911–1985).

Od 1952 do 1956 r. studiował germanistyką w Rostoku i Lipsku. Z powodu ostrej polemiki w maju 1953 r. z kierownictwem Wolnej Młodzieży Niemieckiej (Freie Deutsche Jugend, FDJ) został relegowany z uniwersytetu w Rostoku, po czym po powstaniu 17 czerwca 1953 r. ponownie dopuszczony do studiowania. Jesienią 1954 r. przeniósł się na uniwersytet w Lipsku, aby studiować u Theodora Fringsa i Hansa Mayera. W 1956 r. ukończył studia pracą o fragmencie powieści Ernsta Barlacha Der gestohlene Mond.

Uwe Johnson napisał podczas studiów swoją pierwszą książkę Ingrid Babendererde. Reifeprüfung 1953, która nie znalazła żadnego wydawcy. Po ucieczce w 1956 r. matki do Berlina Zachodniego pozostał początkowo w Niemieckiej Republice Demokratycznej (NRD), ale w 1959 r. również przeprowadził się do Berlina Zachodniego. W tym samym roku opublikował powieść Mutmassungen über Jakob (Domniemania w sprawie Jakuba) w wydawnictwie Suhrkamp Verlag, które w 1957 r. odrzuciło wydanie Ingrid Babendererde. Reifeprüfung 1953 i opublikowało ją dopiero w 1985 roku.

W 1962 r. przebywał, dzięki stypendium Villa Massimo w Rzymie. Od 1966 do 1968 r. żył w Nowym Jorku, gdzie pracował w wydawnictwie Harcourt, Brace & World jako lektor podręczników szkolnych. Drugi rok w Nowym Jorku spędził dzięki fundacji Rockefeller Foundation. Od 1967 do 1975 r. łączyły go przyjacielskie stosunki z teoretykiem politycznym i filozofką Hannah Arendt. Jej rysy nosi postać powieści Gräfin Seydlitz. W tym czasie pracował także nad powieścią Jahrestage, której 4 tomy ukazały się w 1970, 1971, 1973 i 1983.

Od 1969 r. był członkiem P.E.N.-Zentrums der Bundesrepublik Deutschland i Akademii Sztuki w Berlinie Zachodnim, której wiceprezydentem został w 1972 roku. W 1971 r. otrzymał nagrodę Georg-Büchner-Preis. Od 1974 r. Johnson mieszkał w Sheerness on Sea na wyspie Sheppey, w hrabstwie Kent, w Anglii. W 1977 r. został członkiem Niemieckiej Akademii Języka i Poezji (niem. Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung). W 1979 r. był docentem w ramach frankfurckich wykładów z poetyki, co w 1980 r. zaowocowało książką Begleitumstände.

Uwe Johnson zmarł z 23 lutego na 24 lutego 1984 w Sheerness on Sea w wyniku ataku serca.

Dzieła (wybór)

  • Mutmassungen über Jakob (Domniemania w sprawie Jakuba), 1959.
  • Das dritte Buch über Achim, 1962.
  • Karsch, und andere Prosa, 1964
  • Zwei Ansichten, 1965.
  • Jahrestage. Aus dem Leben von Gesine Cresspahl, 4 tomy, 1970, 1971, 1973, 1983.
  • Eine Reise nach Klagenfurt, 1974.
  • Berliner Sachen, 1975.
  • Ein Schiff, 1979.
  • Ein unergründliches Schiff, 1979.
  • Begleitumstände. Frankfurter Vorlesungen, 1986.
  • Wo ist der Erzähler auffindbar - Gutachten für Verlage 1956-1958, 1992.

Literatura

  • Raimund Fellinger (Hrsg.): Uwe Johnson. Suhrkamp, Frankfurt am Main 1992, ISBN 3-518-11821-8.
  • Eberhard Fahlke: Die Katze Erinnerung. Uwe Johnson - Eine Chronik in Briefen und Bildern, 1994.

Linki