Paul Grützner

Paul von Grützner (wirtemberski tytuł szlachecki od 1900; ur. 30 kwietnia 1847 w Festenbergu (obecnie Twardogóra na Dolnym Śląsku); zm. 29 lipca 1919 w Bernie) – niemiecki fizjolog.

Paul Grützner, ok. 1885. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Ferdinand, radca w sądzie okręgowym; matka Emma Staats; - ożenił się w 1883 z Stephanie Ziegler; miał 2 synów i córkę.

Życiorys ↑

Paul Grützner ukończył gimnacjum »St.-Elisabeth-Gymnasiums« we Wrocławiu, po czym studiował medycynę na uniwersytetach we Wrocławiu (1865-1867), Würzburgu (1867-1868) i Berlinie (1868-1869). W 1870 r. zdał w Berlinie egzamin państwowy i otrzymał tam tytuł doktora medycyny. W latach 1870-1875 był asystentem Rudolfa Heidenhaina w »Instytucie Fizjologii« we Wrocławiu, w 1875 r. habilitował się i został docentem, a w 1881 r. profesorem nadzwyczajnym. W latach 1881-84 był profesorem zwyczajnym fizjologii na uniwersytecie w Bernie, od 1884 do 1916 r. kierował katedrą fizjologii w Tybindze, gdzie w 1900/01 piastował również urząd rektora. Po przejściu na emeryturę przeprowadził się w 1916 r. do Berna.

Większość jego prac dotyczyła fizjologii układu trawienia. Jako uczeń Heidenhaina popierał jego hipotezę, że pepsyna tworzona jest w gruczołach błony śluzowej żołądka, a kwas solny w gruczołach okładzinowych. Badał właściwości enzymów trawiennych, ich występowanie w moczu i motorykę żołądka i jelita. Razem z Heidenhainem udowodnił wzrost ciśnienia krwi i zwężenie naczyniowe po podrażnieniu trzewi. Badał także przemianę materii w mięśniach i fizjologiczne właściwości czerwonych i białych włókien mięśni.

W 1892 r. Grützner był promotorem Karla Ludwiga Bonhoeffera.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑