Marc Allégret
Marc Allégret (ur. 23 grudnia 1900 w Bazylei; zm. 3 listopada 1973 w Paryżu) – francuski reżyser, scenarzysta, fotograf. W swoich filmach angażował młodych aktorów, z których wielu zostało gwiazdami kina francuskiego.
 |
| Marc Allégret. Źródło: Les indépendants du ier siècle |
Genealogia
- Ojciec : Élie Allégret (1865–1940), pastor protestancki i misjonarz w Afryce;
- Matka : Suzanne Ehrhardt (1869-1950);
- Rodzeństwo : Jean-Paul (1894-1930), Éric (1896-1971), André i Yves (1905-1987);
- Żona : od 18 października 1938 (rozwód 1957) Nadine Vogel;
- Bratanica : Catherine Allégret (ur. 16.04.1946), aktorka i pisarka.
Biografia
Marc Allégret urodził się jako czwarty z pięciu synów Suzanne Ehrhardt (1869-1950) i pastora protestanckiego oraz misjonarza Élie Allégret'a, który był preceptorem André Gide'a. Gdy Marc miał 14 lat ojciec, który wyjeżdżał do Afryki, poprosił André Gide'a, aby ten zajął się edukacją jego synów. Dzięki Gide'owi Marc poznał wszystkich artystów i pisarzy Francji. Paul Valéry, Picasso, Man Ray, Jean Cocteau, Erik Satie, a później Saint-Exupéry, a nawet "Jef" Kessel należeli do najbliższego kręgu filmowca. W 1927 roku Marc przebywał z Gide'em w Kongo, tam nakręcił film dokumentalny Podróż do Konga (Voyage au Congo, producent Pierre Braunberger), który do dziś jest wyśmienitym obrazem Afryki tamtej epoki. Tak rozpoczęła się jego kariera filmowca. Przyjaźń, która do łączyła z Gide'em trwała do śmierci pisarza w 1951 roku.
 |
| Marc Allégret i André Gide Źródło: Wikimedia Commons |
Pierre Braunberger zatrudnił go w swojej firmie Société Braunberger-Richebé. Marc Allégret nakręcił kilka filmów krótkometrażowych, komedie z Fernandelem, przykładowo La Meilleure Bobonne (1930), i został asystentem reżysera Robert'a Floreya, którego zastąpił w 1930 roku podczas kręcenia filmu Białe i czarne (Le Blanc et le Noir), z Raimu i Fernandelem.
Między 1931 a 1933 rokiem Marc Allégret miał romans z aktorką Simone Simon, który ujawnił w 1934 roku podczas kręcenia obrazu Dzisiejsza miłość (Lac aux dames). W latach 30-tych zrealizował filmy Zouzou (z Jeanem Gabinem i Joséphine Baker), Sous les yeux d'Occident (1936, z Pierre'em Fresnayem i Michel Simon), Serce Paryża (Gribouille, 1937, z Raimu i Michèle Morgan) i Wejście dla artystów (Entrée des artistes, 1938, z Louis'em Jouvet.
18 października 1938 roku poślubił aktorkę Nadine Vogel, z którą się rozwiódł w 1957 roku.
Podczas okupacji zrealizował kilka komedii: Zabawna historia (Félicie Nanteuil, 1944, z Micheline Presle), Dziewczęta z kwiatowego wybrzeża (Les Petites du quai aux fleurs, 1944, z Odette Joyeux, Bernardem Blierem i debiutującym Gérardem Philipe'em). Po wojnie ponownie zaangażował Fernandela i Simone Simon w filmie Pétrus (1946). Kolejne trzy filmy zrealizował w Wielkiej Brytanii.
Po powrocie do Francji wyreżyserował Julietta (1953, z Jean Marais i Jeanne Moreau), Kochanek lady Chatterley (L'Amant de Lady Chatterley, 1955, z Danielle Darrieux), Stokrotka (En effeuillant la marguerite, 1956, w którym debiutowała Brigitte Bardot, żona Rogera Vadima), L'amour est en jeu (1957, z Annie Girardot i Robert Lamoureux), Un drôle de dimanche (1958, z Bourvilem) i Parisiennes (1962, z Johnny Hallydayem i Catherine Deneuve).
Podczas kręcenia w 1958 roku filmu Bądź piękna i milcz (Sois belle et tais-toi) początkujący wówczas 23-letni aktor Alain Delon pożyczył Renault 4CV Pascala Jardina, autora dialogów do filmu. W tunelu Saint-Cloud pożyczony samochód przewrócił się pięć razy. Pojazd został zniszczony, a Alain Delon uciekł z blizną pod brodą, która stała się charakterystyczna dla jego sylwetki, współtworząc jego aurę[1].
Podobnie jak reżyserzy jego generacji, Marc Allégret stronił od filmowców i krytyków Nowej Fali, realizował filmy dokumentalne, a następnie ostatni film Le Bal du comte d'Orgel, zaprezentowany w 1970 roku na otwarcie festiwalu w Cannes. W jego filmach egzystowała nostalgia za minioną młodością. W imię nowej ideologii kina młodzi reżyserzy krytykowali aż do zupełnej destrukcji wszystko, co było przed nimi.
W filmach Marca Allégret'a rozpoczynało wiele późniejszych gwiazd kina francuskiego, do których należą: Raimu, Fernandel, Gérard Philipe, Michèle Morgan, Odette Joyeux, Brigitte Bardot, Michel Simon, Jean-Pierre Aumont, Jean-Louis Barrault, Micheline Presle, Danièle Delorme, Mylène Demongeot, Jean-Paul Belmondo, Alain Delon. Jego asystentami byli Claude Heymann, brat Yves Allégret, Roger Vadim, Paul Feyder, Jacques Besnard czy Pierre Gautherin.
Marc Allégret był nie tylko reżyserem, lecz także fotografem. Sztuki fotografowania uczył się u wielkiego mistrza Mana Raya. Założył własne atelier fotograficzne w małym ślepym pokoju pod klatką schodową, w mieszkaniu André Gide'a na rue Vaneau w Paryżu. Dniami i nocami pracował z negatywami i zdjęciami począwszy od pejzaży z licznych podróży odbytych z Gide'em (w tym wyjątkowe fotografie z Podróż do Konga, obecnie w Bibliothèque Nationale de France) po akty kobiece ze swoich podbojów miłosnych (kolekcja prywatna). Fotografował też młodych aktorów i komediantki.
Zmarł 3 listopada 1973 w Paryżu i został pochowany na Cimetière des Gonards w Wersalu we Francji.
Filmografia (wybór)
Reżyseria
- 1927 : Podróż do Konga (Voyage au Congo,film dokumentalny)
- 1930 : La Meilleure Bobonne
- 1931 : Białe i czarne (Le Blanc et le Noir)
- 1931 : Miłość Żorżety (Les amours de minuit)
- 1932 : Fanny
- 1934 : Zouzou
- 1934 : Dzisiejsza miłość (Lac aux dames)
- 1934 : Sans famille
- 1935 : Piękne dni (Les beaux jours)
- 1936 : Przygoda w Paryżu (Aventure à Paris)
- 1936 : Razumov: Sous les yeux d’occident
- 1936 : Les amants terribles
- 1937 : Serce Paryża (Gribouille)
- 1937 : La dame de Malacca
- 1938 : Wejście dla artystów (Entrée des artistes)
- 1938 : Zbłądziłem (Orage)
- 1939 : Korsarz (Le Corsaire, niedokończony)
- 1941 : Parade en sept nuits
- 1942 : Piękna przygoda (La Belle aventure
- 1944 : Dziewczęta z kwiatowego wybrzeża (Les petites du quai aux fleurs)
- 1944 : Zabawna historia (Félicie Nanteuil)
- 1946 : Pétrus
- 1950 : Maria Chapdelaine
- 1953 : Julietta
- 1955 : Kochanek lady Chatterley (L'Amant de Lady Chatterley)
- 1956 : Stokrotka (En effeuillant la marguerite)
- 1958 : Bądź piękna i milcz (Sois belle et tais-toi)
- 1958 : Un drôle de dimanche
- 1959 : Les affreux
- 1961 : Les Démons de minuit
- 1962 : Les Parisiennes
- 1963 : Ten wstrętny celnik (L'abominable homme des douanes)
- 1970 : Bal u hrabiego d’Orgel (Le bal du comte d'Orgel)
Scenariusze
- 1932 : La Petite chocolatiere
- 1934 : Dzisiejsza miłość
- 1941 : Parade en sept nuits
- 1955 : Kochanek lady Chatterley
- 1956 : Stokrotka
- 1958 : Bądź piękna i milcz
- 1970 : Bal u hrabiego d’Orgel
Literatura
- André Encrevé: Marc Allégret w Dictionnaire biographique des protestants français de 1787 à nos jours, tome 1 : A-C, Les Éditions de Paris Max Chaleil, Paris, 2015, s. 41-42
Linki
- Marc Allégret, Le découvreur de Stars w Les indépendants du ier siècle, online, dostęp 2.02.2022
- (Marc) Allégret w Le Centre d’Études Gidiennes, online, dostęp 2.02.2022