Ludwig Rubiner

Ludwig Rubiner (pseudonim Ernst Ludwig Grombeck; ur. 12 lipca 1881 w Berlinie; zm. 27 lutego 1920 w Berlinie) – pochodzenia żydowskiego niemiecki poeta, krytyk literacki i eseista zaliczany do ekspresjonistów.

Do jego najważniejszych dzieł należą manifest Der Dichter greift in die Politik (1912) i dramat Die Gewaltlosen (1919). Dzięki Kriminalsonetten (1913) postrzegany jest za prekursora dadaizmu.

Jego zdaniem celem artysty powinno być uwolnienie ludzi od kapitalistycznej „przeszłości uczuciowej”. Temu powinna służyć także rewolucyjno-polityczna antologia liryki Kameraden der Menschheit z Dichtungen zur Weltrevolution (1919). Razem z żoną wydał względnie przetłumaczył dzieła m.in. Nikołaja Gogola (1809–1852), Lwa Tołstoja (1828–1910) i Voltaire'a (1694–1778).

Ludwig Rubiner
Ludwig Rubiner.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

  • Ojciec : Wilhelm (ur. 1851, pseudonim Gerhard Stein, Gerhard Walter), dziennikarz, autor powieści
  • Matka : N. N.
  • Ożenił się : ok. 1910 z Fridą Ichak
  • Dzieci : bezdzietny

Życiorys

Po ukończeniu gimnazjum ewangelickiego w Berlinie Ludwig Rubiner studiował tam w latach 1902–06 muzykę, germanistyką i filologię. Nawiązał kontakt z literacką awangardą, w której gazetach publikował od 1904 roku. Do 1914 r. żył jako krytyk piszący do czasopisma Die Aktion Franza Pfemferta (1879–1954), a w 1912/13 przebywał czasowo w Paryżu. W tym czasie poznał licznych pisarzy, m.in. Ericha Mühsama (1878–1934), Paula Scheerbarta (1863–1915), René Schickele (1883–1940) i Herwartha Waldena (1878–1941).

Na początku I wojny światowej emigrował z żoną do Szwajcarii, gdzie nawiązał kontakt z francuskimi i rosyjskimi przeciwnikami wojny. W 1917 r. wydał w Zurychu rocznik Zeit-Echo. Końcem 1918 r. wrócił do Niemiec i został lektorem w wydawnictwie Kiepenheuer-Verlag w Poczdamie, którego program otworzył dla ekspresjonizmu m.in. przez własne antologie i wydawanie ekspresjonistycznej serii Der dramatische Wille. W 1919 r. uczestniczył w zakładaniu Bund für proletarische Kultur (Związek Kultury Proletariackiej) w Berlinie i został członkiem Komunistycznej Partii Niemiec.

Ludwig Rubiner zmarł 27 lutego 1920 w Berlinie na zapalenie płuc.

Dzieła (wybór)

  • Die indischen Opale, (powieść kryminalna) Berlin, Leipzig : Hillger, 1910.
  • Das himmlische Licht, (wiersze) Leipzig : Wolff, 1916.
  • Der Mensch in der Mitte, Berlin-Wilmersdorf : Pfemfert, 1917.
  • Die Gemeinschaft : Dokumente der geistigen Weltwende, Potsdam : Kiepenheuer, 1919.
  • Kameraden der Menschheit : Dichtungen zur Weltrevolution; eine Sammlung, (wiersze) Potsdam : Kiepenheuer, 1919.

Literatura

  • Walter Fähnders: Rubiner, Ludwig w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 22, Duncker & Humblot, Berlin 2005, ISBN 3-428-11203-2, s. 156 f. (online)
Autor: Roman Penkała