Eduard Norden

Eduard Norden (ur. 21 września 1868 w Emden; zm. 13 lipca 1941 w Zurychu) – niemiecki filolog klasyczny i historyk religii. (wyznania mojżeszowego, od 1885 ewangelickiego)

Eduard Norden 1908
Eduard Norden (1908).
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Carl (1840–1903), lekarz; matka Rosa Hamburger (1841–1929); brat Walter Carl Norden (1876–1937), historyk; – ożenił się w Greifswaldzie w 1897 z Marie Schultze (1869–1954); dzieci 3 synów: Erwin (1900–1981), Werner (ur. 1901–?), Ulrich (ur. 1903–?) i 2 córki: Irmgard (1898–1969), Gerda (1909–?).

Życiorys ↑

Eduard Norden studiował w latach 1886–90 filologię klasyczną na uniwersytecie w Berlinie u Hermanna Dielsa (1848–1922), Theodora Mommsena (1817–1903), Carla Roberta (1850–1922), Eduarda Zellera (1814–1908) i w Bonn u Hermanna Usenera (1834–1905) i Franza Büchelera (1837–1908), u którego doktoryzował się 14 lutego 1891 roku. 20 czerwca 1891 r. zdał egzamin dla nauczycieli szkół wyższych, po czym został asystentem Georga Kaibela (1849–1901) w Strasburgu. W 1892 r. habilitował się pismem Beiträge zur Geschichte der griechischen Philosophie. W 1893 r. został profesorem nadzwyczajnym w Greifswaldzie, gdzie w 1895 r. awansował na profesora zwyczajnego. Od 1899 r. tę samą funkcję pełnił na uniwersytecie we Wrocławiu i w latach 1906–1935 w Berlinie gdzie jednym z jego uczniów był Werner Jaeger (1888–1961). W 1912 r. został członkiem Pruskiej Akademii Nauk jako następca zmarłego Johannesa Vahlen (1830–1911) i w 1932 r. członkiem korespondencyjnym Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium.

W grudniu 1935 r. pozbawiono go prawa nauczania na podstawie rasistowskich przepisów norymberskich, w październiku 1938 r. musiał opuścić Pruską Akademię Nauk, a końcem roku usunięto go z Wiedeńskiej Akademii Nauk, której był członkiem korespondencyjnym. Po napaści na dom jego przyjaciela i byłego ucznia Felixa Jacobyego (1876–1959) emigrował z żoną 5 lipca 1939 r. do Szwajcarii, gdzie zmarł 13 lipca 1941 w Zurychu.

Dzieła (wybór) ↑

  • In Varronis saturas Menippeas observationes selectae, 1891.
  • Beiträge zur Geschichte der griechischen Philosophie, 1892.
  • Die antike Kunstprosa vom VI. Jahrhundert v. Chr. bis in die Zeit der Renaissance, 2 tomy, 1898.
  • Vergils Äneis im Lichte ihrer Zeit, 1901.
  • Die römische Literatur, 1912.
  • Josephus und Tacitus über Jesus Christus und eine messianische Prophetie, 1913.
  • Germani : ein grammatisch-ethnologisches Problem, 1918.
  • Die germanische Urgeschichte in Tacitus Germania, 1920.
  • „Die Geburt des Kindes“. Geschichte einer religiösen Idee, 1924.
  • Logos und Rhythmus, 1928.
  • Aus altrömischen Priesterbüchern, 1939.

Literatura ↑

  • Bernhard Kytzler: „Norden, Eduard” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 19, Duncker & Humblot, Berlin 1999, ISBN 3-428-00200-8, s. 341.
  • Wilt Aden Schröder: Der Altertumswissenschaftler Eduard Norden (1868–1941). Das Schicksal eines deutschen Gelehrten jüdischer Abkunft. Olms, Hildesheim/Zürich/New York 1999, ISBN 3-487-11013-X.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała