Kurt Hessenberg

Kurt Hessenberg (ur. 17 sierpnia 1908 we Frankfurcie nad Menem; zm. 17 czerwca 1994 tamże) - niemiecki kompozytor i profesor kompozycji w »Frankfurter Musikhochschule«. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia

Ojciec Eduard, prawnik syn prawnika Karla Josepha (1840-1878) i Antonie Caroline Hoffmann (1844-1914); matka Emma z domu Kugler; - ożenił się w grudniu 1939 r. z Giselą Volhard; miał 5 dzieci Monikę, Rainera, Gabrielę, Matthiasa i Cornelię.

Życiorys

Kurt Hessenberg pochodził z rodziny o dużych zainteresowaniach muzycznych. Jego ojciec grał na skrzypkach. Młody Hassenberg uczył się muzyki i gry na fortepianie od 1920 r. u Irmy Gebler w »szkole przygotowawczej« frankfurckiej akademii muzycznej »Dr. Hoch’s Konservatorium«. W wieku 13 lat stworzył pierwsze kompozycje na wiolonczelę i fortepian. W 1923 r. wziął pięć lekcji teorii harmonii u Karla Breidensteina, którego uczniem był także Paul Hindemith. Oczywiście oprócz nauki muzyki ukończył trzyletnią szkołę podstawową i uczęszczał do dziewięcioletniego gimnazjum. Wiosną 1927 r. zdał maturę i od 1927 do 1931 r. studiował w Lipskim Konserwatorium kompozycję, harmonię i kontrapunkt u Güntera Raphaela oraz grę na fortepianie u Roberta Teichmüllera.

Po studiach przez dwa lata mieszkał jeszcze w Lipsku. W tym czasie na utrzymanie zarabiał udzielając lekcji gry na fortepianie, a jako, że to nie wystarczało śpiewał także w »Bach-Verein« (chór podobny do »Gewandhaus-Chor«, co dodatkowo dawało mu wolny wstęp na koncerty w »Gewandhaus«. Dzięki poparciu swojego nauczyciela i przyjaciela, Güntera Raphaela, otrzymał w 1933 r. posadę nauczyciela teorii muzyki w »Dr. Hoch’s Konservatorium« we Frankfurcie. W 1942 r. wstąpił do NSDAP (nr członkostwa 8.829.724) i został docentem w »Staatlichen Hochschule für Musik« (byłe »Dr. Hoch’s Konservatorium«).

W sierpniu 1944 r. został wpisany na listę »Gottbegnadeten–Liste« (Lista obdarzonych łaską Bożą) jako jeden z najważniejszych kompozytorów. Po bombardowaniu w 1944 r. zostało zniszczone jego mieszkanie we Frankfurcie i ostatnie miesiące wojny spędził w Masserberg w Turyngii. Do Frankfurtu wrócił z rodziną w 1945 roku i udzielał lekcji prywatnych. Od 1947 r. ponownie zaczął prowadzić wykłady w wyższej szkole muzycznej. W tym czasie nastąpił u niego zdecydowany zwrot ku muzyce religijnej (dzieła organowe, chorały, psalmy). W 1953 r. został profesorem kompozycji w »Hochschule für Musik und Darstellende Kunst Frankfurt am Main«, gdzie uczył do 1973 r., do emerytury.

Hessenberg należy do najważniejszych przedstawicieli ewangelickiej muzyki kościelnej w XX wieku. Razem z jemu współczesnymi takimi jak Hugo Distlerem czy Ernstem Peppingiem przyczynił się do odnowienia ewangelickiej muzyki kościelnej.

Kurt Hessenberg komponował muzykę do tekstów m.in. Clemensa Brentano, Achima von Arnima, Matthiasa Claudiusa i Christiana Morgensterna. Do jego najbardziej znanych uczniów należeli: Hans Zender i Peter Cahn.

Dzieła (wybór)

  • 1936: Kleine Suite für Orchester, op. 14
  • 1936: Dreizehn Lieder nach Gedichten aus „Des Knaben Wunderhorn“, op. 15
  • 1937: Symphonie Nr. 1
  • 1940: Konzert für Klavier und Orchester, op. 21
  • 1942: Weihnachtskantate nach Worten von Matthias Claudius, op. 27
  • 1945: Psalmen-Triptychon, op.36.
  • 1948: „Vom Wesen und Vergehen“, Kantate nach Worten von Matthias Claudius, op. 45
  • 1949: Struwwelpeter-Kantate nach dem Bilderbuch von Heinrich Hoffmann, op. 49
  • 1956: Motette „Allein zu dir, Herr Jesu Christ“, op. 68
  • 1963: Sonate Nr. 1 für Klavier, op. 78
  • 1967: „Das Gleichnis vom großen Abendmahl“, op. 83
  • 1974: Kinderlieder (Christian Morgenstern), op. 95
  • 1989: Der 130. Psalm „Aus der Tiefe rufe ich, Herr, zu dir“, op. 134

Literatura

  • Kurt Hessenberg: Kleine Selbstbiographie. W: Peter Cahn (Hrsg.): Kurt Hessenberg: Beiträge zu Leben und Werk. Schott, Mainz u.a. 1990, s. 9-33.

Linki

Autor: Roman Penkała