Julius Rietz

August Wilhelm Julius Rietz (ur. 28 grudnia 1812 w Berlinie; zm. 12 września 1877 w Dreźnie) był niemieckim dyrygentem, kompozytorem i nauczycielem kompozycji.

Julius Rietz
Julius Rietz.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Johann Friedrich Rietz (1767–1828), muzyk; matka N.N.; brat Eduard Rietz (1802–1832)), skrzypek;

Życiorys

Julis Rietz uczył się gry na wiolonczeli u Moritza Ganza (1806–1868) i Bernharda Romberga (1767–1841), po czym studiował kompozycję u Carla Friedricha Zeltera (1758–1832).

Już w wieku 16 lat grał w orkiestrze w Berlińskim Teatrze Królewskim. Dzięki bratu poznał Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego, za pośrednictwem którego został w 1934 r. drugim dyrygentem w teatrze w Düsseldorfie. W 1835 r. został następcą Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego jako pierwszy dyrygent i w 1836 r. miejskim kapelmistrzem.

W latach 1847–54 był kapelmistrzem teatralnym w Lipsku i kierował Lipską Akademią Śpiewaczą (niem. Leipziger Singakademie). W latach 1848–54 i 1856–60 był dodatkowo dyrygentem orkiestry Gewandhausu w Lipsku i nauczycielem kompozycji w Konserwatorium Lipskim, gdzie współpracował jako kapelmistrz z Ferdinandem Davidem, z którym wcześniej grał już w Berlińskim Teatrze Królewskim. Kompozycje Rietza są pod silnym wpływem Felixa Mendelssohna–Bartholdy'ego. W 1859 r. uniwersytet w Lipsku nadał mu tytuł doctora honoris causa filozofii.

W 1860 r. Julius Rietz został powołany do Drezna jako nadworny kapelmistrz, gdzie odkrył tzw. szafę nr II (niem. Schranck No: II) z nutami w dworskim kościele katolickim, w której nadworny kapelmistrz Johann Georg Pisendel przechowywał w XVIII w. zbiór nut utworów instrumentalnych. Szczególne znaczenie tego zbioru, który obejmuje 1800 muzykaliów, polega na tym, że odzwierciedla cały repertuar instrumentalny drezdeńskiej kapeli dworskiej za czasów Augusta Mocnego. Zbiór ten znajduje się obecnie w Sächsische Landesbibliothek (SLUB). Sama szafa nie przetrwała.

W 1870 r. otrzymał także nominację na kierownika artystycznego Królewskiego Konserwatorium Muzycznym. Od 1874 r. był królewsko-saksońskim muzycznym dyrektorem generalnym. Od 1874 do 1877 r. kierował redakcją wydania zbiorowego dzieł Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego w wydawnictwie Breitkopf & Härtelschen.

Uczniami Juliusa Rietza byli m.in. Friedrich Hegar, Franz Theodor Magnus Böhme (1827-1898) i Hermann Levi (1839-1900).

Julius Rietz zmarł 12 września 1877 w Dreźnie i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Trinitatisfriedhof.

Literatura

  • Moritz Fürstenau: Rietz, Julius w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 28, Duncker & Humblot, Leipzig 1889, s. 603–606.

Linki

Autor: Roman Penkała